“We weten niet of België nog een toekomst heeft (…) Het zou goed zijn mochten alle Vlaamse partijen en de Vlaamse regering nu al onze Vlaamse onafhankelijkheid voorbereiden. Is het uiteindelijk niet nodig, ook goed. Is het wel nodig, dan kan de scheiding op een ordentelijke manier gebeuren. Dat is in het belang van alle Vlamingen”.
Dat de meeste Vlaamse partijen als de dood zijn voor communautaire verkiezingen, is duidelijk. De reden is ook duidelijk: ze hebben schrik van de consequenties, ze hebben schrik van hun eigen schaduw en van de gevolgen van het op niets uitdraaien van een zoveelste rondje “praten”. Maar dat is het nevralieke moment van België: dat de Vlaamse meerderheidspartijen ons toch maar eens komen uitleggen hoe zij de blokkering denken te kunnen doorbreken. Hoe ze een meerderheidsbeslissing in dit land ook opnieuw een meerderheidsbeslissing willen laten zijn? Hoe wetten veranderen, als je voor het veranderen van die wetten de meerderheid aan de Franstalige kant nodig hebt? Hoe grendelwetten, alarmbellen en belangenconflicten te vermijden zijn als de Franstaligen leven bij de gratie van al die blokkeringen?
Al goed dat het Belgisch politiek systeem nog over journalisten beschikt als Mark Van de Looverbosch (VRT), die het blokkeren door de Franstalige minderheid in dit land wist uit te leggen als een overwinning van de democratie: “Het belet dat de meerderheid (de Vlamingen dus) met brute kracht haar wil zou opleggen aan de minderheid (de Franstaligen). Door aan de alarmbel te trekken hebben de Franstaligen de Vlamingen schaakmat gezet en hun dictaat de pas afgesneden”. Let vooral op de epitheta: “met brute kracht”, het Vlaamse “dictaat”. Ik mag toch hopen dat het Belgisch lintje voor ‘baron’ Van de Looverbosch al klaar ligt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten