Dé inzet van deze verkiezingen

Natuurlijk zal Open VLD en zal vooral CD&V er alles aan doen om het communautaire thema – u weet wel, hét thema dat eigenlijk niet bestaat – uit deze verkiezingen te houden. Ze hebben immer schrik dat de kiezers hun getalm, hun “ja, maar…” en hun gebrek aan politieke moed zwaar zullen aanrekenen. Ze zullen dus proberen het thema onder de mat te vegen. Nochtans was het opnieuw een Franstalige politica die in een interview vrijdagmorgen (30.04.2010) op radio één de puntjes op de ‘i’ zette en aan de Vlamingen gratis en voor niets volgend dringend stemadvies meegaf. Mevrouw Onkelinx vroeg de Vlaamse kiezers te “kiezen voor mensen die inzetten op dialoog en samenwerking. Kies niet voor het avontuur en de chaos”.



Wat mevrouw Onkelinx natuurlijk bedoelt, is: laat dit Belgische verhaal alsjeblieft eindeloos voortduren. Laat dit nog een parlementaire termijn duren, als het écht niet anders kan desnoods met wat kleine aanpassingen (de zogenaamde borrelnootjes). Laat vooral Vlaanderen niet onafhankelijk worden, want dan eindigen alle voordeeltjes. Voordelen van beschermde minderheid in dit land, politieke voordelen (het tegenhouden van élke gewettigde eis van de Vlamingen, het tegenhouden van de uitvoering van arresten van het Grondwettelijk Hof, enzovoort) en zéér uitgebreide financiële voordelen.


De analyse van de voorzitter van N-VA, Bart De Wever, dat “deze crisis bewijst dat staatsstructuur niet meer werkt”, is dan ook volledig correct. Alleen begrijpen wij als Vlaams-nationalisten, die deze analyse al meer dan een decennium geleden hebben gemaakt, niet waarom dezelfde voorzitter het nodig vindt te pleiten voor een Copernikiaanse revolutie om de Belgische structuren te hervormen.


Het lukt niet meer in België juist omwille van die structuren. Hervormen is hier niet meer aan de orde van de dag, deze structuren moeten gewoon afgeschaft. Zoals professor Maddens in een Vrije Tribune in De Tijd schreef (24.04.2010): “België is een hallucinante opeenstapeling van grendels, blokkeringen, speciale regelingen en uitzonderingen op de uitzondering”.


De traditionele Vlaamse partijen – daarin bijgestaan door de Franstalige politici én door Belgicisten aan weerszijden van de taalgrens – zullen afkomen met de chaos als afschrikkingsbeeld tegen de separatisten. “Als we niet allemaal samenwerken om België overeind te houden, verdwijnt ons land in de chaos, en onze welvaart en die van onze kinderen ook”: u kent het soort redeneringen. Het wordt tijd dat deze Belgische leugen wordt doorprikt: verder gaan zoals we bezig waren, IS de chaos. België kan – door de grendels, blokkeringen, enzovoort – alléén maar de chaos betekenen. Wil Vlaanderen nog een beetje van zijn welvaart overhouden, dan moet het zéér dringend volledig op eigen benen staan. Daarover moet het in deze verkiezingen gaan, dat is de fundamentele uitdaging.