Nog eens over N-VA en haar bocht

Van verschillende kanten lijken politieke commentatoren verrast door de ‘Belgische’ bocht die N-VA aan het nemen was. Nochtans stond in de beginselverklaring van N-VA van 13 oktober 2001 te lezen: “In haar streven naar een beter bestuur en meer democratie, kiest de Nieuw-Vlaamse Alliantie logischerwijs voor een onafhankelijk Vlaanderen, lidstaat van een democratisch Europa.” Bart De Wever lijkt hiermee in een aantal recente interviews komaf te willen maken.


Immers aldus Johan Sanctorum: “Separatisme heeft volgens De Wever een groot nadeel, het heeft een zeer revolutionaire bijklank. Vlamingen en revolutie gaan niet samen. Zo zitten wij niet in elkaar. Volgens de N-VA-voorzitter zijn wij meer Lamme Goedzak, dan Tijl Uilenspiegel. Onlangs verklaarde hij nog dat separatisme beelden oproept van Joegoslavië, miserie, ellende en burgeroorlog. Daarmee maakt de voorzitter duidelijk dat hij de N-VA in het politieke landschap wil herpositioneren. Hij wil af van het ‘rauwe’ onafhankelijkheidsdiscours”

Wordt de N-VA een nieuwe Volksunie? Sommigen vrezen van wel, maar Sanctorum en Borremans gaan nog een stuk verder: “Verontrustend lijkt ons dat Bart De Wever zijn partij wil omturnen naar een uitgesproken Vlaamse CD&V-versie. De komst van Siegfried Bracke is daarom een geschenk van de goden. De gewezen journalist pleit voor een confederalisme en zegt daarmee wat de N-VA niet openlijk kan proclameren.

De nieuwe Belgische structuur zal een confederaal model worden, dat het licht zal zien via lange, nachtelijke onderhandelingen en ingenieuze, “surrealistische” deals, zoals we ze altijd al hebben gekend in dit land. De eigenlijke drijfveer daarvan is machtsbehoud en streven naar status-quo. De N-VA heeft ‘la grande boucle’ ingezet en zal na de verkiezingen de grote staatsraison van de CD&V overnemen.

Net als zijn leermeester Hugo Schiltz beseft Bart De Wever dat een eventuele doorbraak in de machtsdeelname ligt. Hij bereidt zijn partij daarop voor en iedere vorm van separatistisch elan moet worden weg gemasseerd. De defenestraties zijn al bezig, ook persoonlijke “zuiveringen” horen bij die bocht”.

Men kan niet anders dan waarschuwen: het verhaal van de Volksunie is net onder Schiltz totaal verkeerd gelopen. Onder Schiltz is het uit elkaar vallen van de Vlaams-nationale partij begonnen. Waarom kiest De Wever in ’s hemelsnaam niet voor de macht van een radicaal Vlaams onafhankelijkheidsfront? “Het antwoord op de Belgische chaos zou wel eens veel verreikender en realistischer kunnen zijn”, aldus het besluit van de beide publicisten.