Onze Vlaams-nationale feestdag

De Nationale Optocht van gisterenavond naar aanleiding van 11 juli 2008 en georganiseerd door het stadsbestuur van Kortrijk, viel letterlijk in het water. Niet alleen letterlijk, ook figuurlijk. De wolligheid van de burgemeester bereikte een zeldzaam hoogtepunt, maar daaraan zat niet veel nieuwswaarde vast. Met enige spanning werd namelijk uitgekeken naar de toespraak van Vlaams minister-president Kris Peeters. Het werd niet onmiddellijk een bezielende redevoering. Spijtig, Vlaanderen verdiende beter.

Kris Peeters herhaalde de gekende standpunten van zijn partij, wat ging van het verleggen van het politiek zwaartepunt van de federale staat naar de regio’s, de splitsing van arbeidsmarktbeleid, gezondheids- en gezinsbeleid. Hij hamerde op de financiële responsabilisering van de gewesten, maar had het niet één moment over de politieke responsabiliteit van de Franstaligen voor de crisisi waarin België al ruim één jaar zit. Hij had het niet één moment over de onzinnige Franstalige eisen inzake de corridor, de Franstalige gebiedsuitbreiding rond Brussel en in de Vlaamse Rand. Hij had het niet één moment over het dagelijks gebrek aan respect van de Franstaligen. En vooral: “er wordt niet aan de interpersoonlijke solidariteit geraakt”. En vooral: “B-H-V moet onvoorwaardelijk worden gesplitst”.

Ondertussen is het voor steeds meer commentatoren overduidelijk dat de zachte aanpak van het kartel CD&V/N-VA niet pakt. Leterme staat nergens en zelfs binnen zijn eigen meerderheid steekt een storm op. De Standaard-journalist Tegenbos verwoordde het zo: “De Vlaamse partijen vroegen 100, de Franstalige boden 0. Een normaal compromis moet dan in de buurt van 50 liggen. Voor de Franstalige partijen kan het hoogstens in de buurt van 10 liggen” (10.07.2008).

De Vlaming Yves Leterme, premier van België en gekozen met 800.000 voorkeurstemmen op een puur communautair programma, wil verder regeren, en zal dus – als het van hem alléén afhangt – het oneerbaar compromis slikken. Of de CD&V fluit hem terug, en in dat geval komt het scenario van Peeters meer in beeld: “Als de communautaire gesprekken federaal niet lukken, zou men de gesprekken kunnen opschorten tot de regionale verkiezingen van 2009, om daarna vanuit de regio’s volwaardig te onderhandelen over het confederalisme” (De Standaard, 11.07.2008).

Wij, het Vlaams Belang, zijn van mening dat de minderheidsafdreiging al lang genoeg heeft geduurd. Het Belgisch feit blijft enkel een feit omdat de Vlamingen slikken en verder werken. Het Belgisch feit blijft enkel een feit omdat de Vlamingen inderdaad de stekker niet uit het stopcontact trekken. Vlaanderen moet onafhankelijk worden en wel zo snel mogelijk.