Het uitstelscenario: het wit konijn?

Hieronder vindt u de tekst die ik gisterenavond schreef, maar dan wel voor het nieuws dat premier Leterme naar de koning zou gaan om zijn ontslag aan te bieden. Hierover probeer ik u vandaag natuurlijk verder in te lichten. Nochtans kan mijn tekst van gisterenavond, over het uitstelscenario dus, blijven staan, al is het maar om het spartelen van de CD&V-top te beschrijven, die hopeloos op zoek is om een nieuw Belgisch evenwicht te vinden. Voor ons, maar dat zal u niet verbazen, is er gewoon geen Belgisch evenwicht meer mogelijk. Daar gaan we dan:

"Nu het kalf reeds half verdronken is, komen bepaalde politici op de proppen met een zogenaamd uitstelscenario. Een scenario dat hierop neerkomt: het land heeft dringend een efficiënt sociaal-economisch beleid nodig, dat aandacht heeft voor de werkgelegenheid, de pensioenen en er tevens voor zorgt dat de koopkracht van de mensen erop vooruit gaat. Met anderen woorden – en u voelt de bui natuurlijk al hangen: de communautaire onderhandelingen moeten, in het belang van de burger natuurlijk, over de vakantieperiode heen worden getild en worden hervat in september. Bijvoorbeeld in een constructie waarbij rechtstreeks tussen gemeenschappen wordt onderhandeld.

De ‘bedenkers’ van dit plan zijn niet toevallig Franstalige politici, zoals we verder zullen zien. Maar dat men van dit zogenaamd uitstelscenario nu ook nog eens het ‘wit konijn’ wil maken, dat het land van de ondergang zal redden, gaat ons iets te ver. Waarom? Omdat dit uitstel gewoon het plan is van het Belgische grootkapitaal. Op 10 juli 2008 riep Etienne Davignon – “naar wie geluisterd wordt tot in de hoogste kringen”, weet Het Laatste Nieuws (10.07.2008) – de Belgische overheid op “voldoende tijd te nemen voor een grondige staatshervorming en ondertussen te doen waarvoor ze zijn aangesteld: besturen”.

Niet toevallig Davignon, één van de steunpilaren van het land. Een persoonlijke vriend van de koning, raadgever van Laurent. Steeds klaar hij klaar “om orde te scheppen in de financiën van prins Laurent of om op de puinhopen van Sabena een nieuwe luchtvaartmaatschappij te bouwen”. De titel van burggraaf heeft zijn nut al bewezen. De belangen van het Belgische grootkapitaal, met daarin vermengd natuurlijk de belangen van het Hof en al wat daarrond circuleert, zetten alles op alles om België als constructie te behouden.

We zijn daarom zeer benieuwd naar de reactie van de Vlaamse ondernemers in deze. Zowat elke Vlaamse ondernemer beseft ondertussen al jaren dat de Vlaamse economie door het Belgische federale model onder druk staat. De Vlaamse ondernemers beseffen maar al te goed dat een opleving van onze Vlaamse economie maar mogelijk is als er inderdaad een fundamentele staatshervorming komt, die alle fundamentele economische hefbomen in handen van de Vlaamse staat legt.

Franstalige politici hebben liever een slecht bestuurd België dan een goed geleide, slagvaardige en slanke Vlaamse staat. Eens te meer ligt de bal in het kamp van de Vlaamse christen democraten. “Samen werkt”, maar niet met de Franstaligen. Wanneer dringt dat besef door tot de Vlaamse christen democraten?"

Opmerkelijk feit dat ik u toch wil meegeven: CD&V durfde het al eerder niet aan een ledencongres bijeen te roepen om het communautair pakt van Leterme te evalueren. Het werd dan maar een uitgebreide vergadering van bestuurs- en kaderleden. Maar zelfs dat was blijkbaar te hoog gegrepen. Feit is dat blijkbaar alle media ook beginnen door te hebben dat er in Vlaanderen een radicalisatie heeft plaatsgegrepen, die ook de lokale SP.a- en CD&V-besturen heeft "aangetast". Vlaanderen wordt Vlaamser en steeds minder Belgisch. Vlaams Belang-voorzitter Valkeniers heeft overschot van gelijk als hij laat optekenenen dat "deze poging (van de CD&V-top) om de staatshervorming op de lange baan te schuiven en uiteindelijk definitief te begraven, al te doorzichtig is".