Toen ik jong was, en met gretigheid de wereld instapte, en
alles wat op papier stond, las, werd ik op een bepaald moment geconfronteerd
met de vraag wat bepalend was bij kinderen: de omgevingsfactoren, het milieu,
of de erfelijkheid. In Het Belang van
Limburg – Gazet van Antwerpen van 12 december 2013 lees ik dat 33% van de
Belgen met laagopgeleide ouders niet slagen om dit opleidingsniveau te
overstijgen.
Dat zijn cijfers voor België. Maar dit land doet het niet
beter of niet (veel) slechter dan andere Europese landen op dat vlak. Zodat de
vraag opnieuw naar boven komt: wat speelt de belangrijkste rol: milieu dan wel
erfelijkheid. Voor de voorstanders van het milieu als bepalende factor – de
linkse strekking, die de afgelopen decennia aan de winnende kant zaten – is de
mens een wit, onbeschreven blad, totaal onbelast, en bepaalt zijn omgeving hoe
en waar hij of zij terecht komt. Voor de voorstanders van het erfelijkheidskamp
is de mens niet 100% voorbestemd, maar is hij wel genetisch gedetermineerd: de
genetica zou een aantal randvoorwaarden bepalen, zodat geen énkele mens een
onbeschreven blad is.
Het lijkt er stilaan op dat het politiek correcte denken,
dat duidelijk aan de kant van de maakbaarheid van de mens staat, en dus in het
kamp van het milieu als bepalende factor, stilaan het debat – dit debat toch
zeker – aan het verliezen is. Interessante evoluties, maar we zijn er nog lang
niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten