Over het afschaffen van het fiscaal voordeel van het pensioensparen

Probeer even de chronologie van de feiten te volgen, en trekt u dan zelf uw conclusies: België is het land met de – in verhouding – laagste pensioenen van de EU. In verhouding worden in België de hoogste afhoudingen op de lonen toegepast, en worden pensioenen uitgekeerd die tot de laagste in Europa behoren.

De burgers hebben dit al heel lang door, en bouwen dus tijdens hun leven een apart spaarpotje op, voor de oude dag, inderdaad. Toen de overheid dat door had, en die lage pensioenen niet kon of wou verhogen – allicht wegens de financiële impact van een en ander – liet zij de burgers toe aan pensioensparen te doen, en daar fiscaal voordeel van te plukken. De premies voor het pensioensparen kon men fiscaal inbrengen, en genoot men van het voordeel van de hoogste marginale belastingtarief.

Een eerste inbreuk bestond er al in, dat de overheid na een aantal jaren, éénzijdig – zo kennen we België natuurlijk wel – het fiscale regime wijzigde, in haar voordeel wel te verstaan. Voortaan konden burgers de premies nog fiscaal in mindering brengen, tegen een gemiddelde marginale belastingvoet.

En nu wil de socialistische vakbond het fiscaal voordeel gewoonweg afschaffen? Misschien omdat haar voorzitter de leeftijd heeft bereikt, waarop het fiscale voordeel van het pensioensparen voor hem binnen is? Soms lijkt het wel alsof socialisten maar op één ding uit zijn: massale, collectieve diefstal. Want stel dat het fiscaal voordeel van het pensioensparen wordt afgeschaft, zijn onze wettelijke pensioenen dan opeens zoveel hoger? Geen eurocent, ik hoor het u al roepen. 

Steeds meer Vlamingen ondergaan alcoholtest tijdens BOB-campagnes

Op mijn vragen gaf de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Joëlle Milquet (cdH) cijfers vrij van de alcoholcontroles tijdens de BOB-campagnes en dit gedurende de laatste 6 jaar. Er zijn een aantal opvallende vaststellingen te maken, vind ik. Vooreerst steeg het aantal controles op 6 jaar tijd met 73%: van 155.869 tijdens de winter van 2007/2008 naar 270.192 in de winter van 2012/2013.

Tweede opmerkelijke feit is dat het aantal controles in het Waals Gewest maar met 23%, terwijl het in het Vlaams Gewest om een verdubbeling van het aantal controles gaat: van 91.545 in 2007/2008 naar 181.901 in 2012/2013. Met andere woorden: het aandeel van alcoholcontroles in het Vlaams Gewest steeg van 58,7% naar 67,3%.

Even opmerkelijk is dat het aantal positieven in het Vlaams Gewest in dezelfde periode daalde van 5% naar 2,70%, terwijl het in het Waals Gewest slechts gaat om een daling van 4,3 naar 3,3 en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest van 9% (!) naar 5,60. Het lijkt er met andere woorden sterk op dat men efficiënter zou werken, mochten de alcoholcontroles tijdens de BOB-campagnes fors worden opgedreven in het Waals en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, en niet verder worden opgedreven in het Vlaams Gewest. 

Steeds meer opnames voor drugs- of alcoholproblemen

Uit cijfers die ik van de minister van Volksgezondheid, mevrouw Laurette Onkelinx (PS) ontving, blijkt het aantal diagnoses voor problemen met drugs, alcohol of psychofarmaca, als het aantal opnames van personen in ziekenhuizen met dergelijke drugsproblematiek in stijgende lijn gaat. De minister beklemtoont dat zij slechts cijfers tot en met 2011 ter beschikking heeft, het Vlaams Belang dringt al langer dan vandaag aan op geïntegreerde en actuele cijfers.

Wat de opnames in psychiatrische ziekenhuizen en psychiatrische afdelingen van ziekenhuizen betreft van mensen met een zwaar afhankelijkheidsprobleem, blijkt de toename vrij beperkt: op 2 jaar tijd van 23.196 naar 23.495 personen, een stijging van 1,2%. Ziekenhuizen en psychiatrische klinieken op het Vlaams grondgebied zijn goed van 64,3% van alle opnames, en ten opzichte van 2009 steeg het aantal in 2011 nog met 3,5%, terwijl het aandeel in het Waals Gewest daalde met 4,5% tot 8,1% van de opnames.

Het beeld van de opnames van personen in niet-psychiatrische afdelingen, in de gewone ziekenhuisafdelingen, is verschillend, omdat er in ziekenhuizen in het Waals Gewest niet minder dan 42.830 werden opgenomen met afhankelijkheidsproblemen, tegenover 35.288 in het Vlaams Gewest. De stijgende tendens is ook hier het grootst in het Vlaams Gewest – een stijging van 10%. De stijging in het Waals Gewest (+3,4%) en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (+2,3%) is beperkter.

Alles bijeen werden in 2010 in het Vlaams Gewest 49.931 opgenomen voor drugs- of alcoholproblemen, in het Waalse Gewest 49.055 en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 19.156. Opmerkelijk tot slot is de stijging van het aantal opnames in psychiatrische klinieken: een stijging van 26% op een jaar tijd, 2010 ten opzichte van 2009. Het Vlaams Belang zal aandringen op het sneller ter beschikking stellen van meer recente cijfers.  

Uittreksels uit toespraken in Blankenberge en Oostende

Goede mensen, ik wil uw appetijt niet helemaal bederven. Maar ik moet u helaas wel confronteren met de vrij dramatische veiligheidstoestand in België. U weet dat het Vlaams Belang zich in de verschillende parlementen weert als een duiveltje in een wijwatervat. Wij proberen met z’n allen zoveel als mogelijk cijfers te ontfutselen, al is dit niet altijd even gemakkelijk. Zo erkende de Minister dat er wekelijks 5 groepsverkrachtingen in dit land plaatsgrijpen, groepsverkrachtingen die omzeggens niet worden vervolgd. Het gaat – vooral dan in het Brusselse – vooral om een praktijk van de zogenaamde zwarte bendes. Zwart heeft in dit geval niets met politiek of Tweede Wereldoorlog te maken, maar alles met de huidskleur van de daders. Op de vraag van het Vlaams Belang of een etnisch gerichte aanpak van de criminaliteit zich dan niet opdringt om het fenomeen efficiënt aan te pakken, weigerde ze te antwoorden. In het buitenland gaat men gaandeweg over tot een meer etnisch gericht vervolgingsbeleid, in België weigert men dat, en de reden is natuurlijk duidelijk.

Nog zo’n cijfer dat het Vlaams Belang kon ontfutselen, cijfers over steekpartijen. Incidenten dus waarbij steekwapens worden gebruikt, niet onmiddellijk zaken die in het verleden veel voorkwamen bij Vlamingen. Welnu: Het aantal feiten van moord, doodslag en verwondingen met een steekwapen is tussen 2000 en 2009 verviervoudigd. In 2000 waren er 219 steekpartijen. In 2009 was dat aantal opgelopen tot 849, of maal 3,8. De evolutie in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is bijzonder verontrustend. Waar de andere gewesten, en vooral het Vlaams Gewest, sinds 2008 een lichte daling kennen,  in het Vlaamse Gewest bijvoorbeeld van 378 in 2008 naar 286 in 2012, is er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest integendeel sprake van een forse stijging: van 117 in 2008 naar 149 in 2012 en zelfs 166 in 2013. Het aandeel van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in het aantal steekpartijen steeg van 14% naar 21%.

Ook verontrustend zijn de cijfers van de nationaliteit van de dader. In 2008 bijvoorbeeld hadden 513 van de 736 daders van steekpartijen de Belgische nationaliteit – daar kunnen dus een aantal nieuwe Belgen bij zitten – een aandeel van meer dan 70% dus. In 2012 is dat aantal gedaald tot 397 op een totaal van 583, ongeveer 68%. De Minister geeft toe dat in verhouding steeds meer vreemdelingen (zowel van de Europese Unie, als buiten de Europese Unie) betrokken zijn in steekpartijen – in 2012 al meer dan 32% en dat is een verontrustende, maar geen onverwachtse stijging als men het lakse vreemdelingenbeleid van de opeenvolgende Belgische regeringen beschouwt.

Ook wat inbraken, inbraken met geweld, winkeldiefstallen, diefstallen bij particulieren betreft, blijven de cijfers stijgen. Zo antwoordde minister Milquet op een schriftelijke vraag van het Vlaams Belang dat het aantal inbraken op 5 jaar tijd met meer dan 20% is gestegen.  Rondtrekkende daderbendes zijn volgens minister Milquet verantwoordelijk voor “20 à 40 procent van bepaalde criminele fenomenen”. En sinds vorige week weten we van Milquet dat 70% van die rondtrekkende daderbendes vreemdelingen zijn. Terwijl de criminaliteit stijgt, worden politiemensen ingezet in totaal overbodige taken. Neem nu de illegalen die blijven komen en die een verblijfsvergunning vragen, en velen van hen zonder dat ze daar aanspraak kunnen op maken. Sommigen gaan zelfs verder, ik verwijs graag naar de groep van ongeveer 150 Afghanen die nu al maanden door Brussel trekken, en die gewoon een permanente verblijfsvergunning EISEN. Dat circus kost handenvol geld. Ik vroeg minister Milquet hoeveel het begeleiden van deze groep de politie had gekost: ruim 4.300 manuren werden al gepresteerd alleen al voor de opvolging van deze groep, een som van 200.000 euro, terwijl men eigenlijk gewoonweg de wet moet toepassen en moet overgaan tot repatriëring. België moet zowat het enige land ter wereld zijn waar uitgeprocedeerde illegalen straffeloos kruispunten kunnen blokkeren.

Ik hoop dat het voor u duidelijk is, dames en heren, dat het Vlaams Belang een meer dan belangrijke rol in het politiek bestel van dit onzalige land te spelen heeft, de rol van ambetante luis in de pels. Wij moeten steeds weer de kat de bel aanbinden, we moeten madame Non en haar opvolger alle kanten van de kamer laten zien, en haar blijven confronteren met het falend Belgisch veiligheidsbeleid. Ze kan het niet, en haar weigering om de cijfers van 2013 bekend te maken, wijst er volgens het Vlaams Belang op dat de resultaten voor het afgelopen jaar niet goed zijn. Hoe kunnen ze ook goed zijn trouwens? Er zijn geen grenzen meer, en onze politiemensen kunnen nog zo goed hun best doen, het vervolgingsbeleid geeft keer op keer niet thuis. Zo moest u net als ik in de krant lezen dat  een jonge Kameroener – een man van 18 jaar nota bene – die twee weken geleden een bejaarde dame van 87 jaar heeft verkracht, eigenlijk al had moeten veroordeeld zijn voor gelijkaardige feiten. In maart of april van dit jaar was hij al opgepakt voor verkrachting, maar werd dus onmiddellijk op vrije voeten geplaatst, een tweede verkrachting op één jaar tijd.

Maar wij, dames en heren, wij, de burgers van dit land, mogen geen doktersbriefje in een openbare vuilnisbak deponeren, of we riskeren een GAS-boete van 50 euro tot meer. Dames en heren, de weegschaal van vrouwe Justitia hangt in dit onzalige land duidelijk uit balans. En ik ben ervan overtuigd dat alleen het Vlaams Belang er voor kan zorgen dat de balans terugkeert. Met uw steun moet dat ook lukken! Het Vlaams Belang dankt u en rekent op u! Ik dank u voor uw aandacht. 

Is de volgende bankcrisis op komst?

In La Libre Belgique (03.01.2014) komt de Franse econoom en professor Roland Gillet aan het woord, die een nieuwe banken- en financiële crisis aankondigt, dit keer in Spanje. “De economische degradatie van Spanje en het extreem strenge beleid dat werd gevoerd, met het enorme verlies aan werkgelegenheid als gevolg, hebben de bankensector in Spanje nog kwetsbaarder dan vroeger gemaakt”.

Nochtans gaat het economisch een stuk beter met Spanje, de jongste maanden. Er is geen jeugdwerkloosheid van 56% zoals in Griekenland. Maar net als in Griekenland hoort men, aldus Gillet, steeds vaker de opmerking in Spanje: “Alles kunnen we aanvaarden, met uitzondering van hulp vanuit Europa…”.

Het financiële gat, door het failliet van vele bedrijven en door de achterstallen van betalingen door  particulieren werd veroorzaakt, bedraagt volgens de econoom ongeveer 100 miljard euro. Veel jongeren hebben absoluut geen geloof meer dat het goed komt. Het risico op bijkomende financiële druk op de banken wordt veel groter. Voeg daar massale ontslagen aan toe, en je hebt een explosieve cocktail die kan leiden tot belangrijke sociale onrust. Spanje is een land om in het oog te blijven houden…

Vervolging van andersgelovigen…toestand is vrij dramatisch

In Syrië werden in 2013 ruim 1.200 christenen gedood, omwille van hun geloof. Het is misschien overbodig om eraan toe te voegen dat ze werden gedood door de jihadistische oppositie, maar als niet-christen heb ik het bijzonder moeilijk met dit soort ‘totalitaire’ aanpak van concurrerende religies.

De Standaard (08.01.2014) maakte een lijstje bekend van de top 10 van de meest vervolgende landen op het vlak van andersgelovigen. Het enige niet-moslimland dat in het lijstje figureert, Noord-Korea, is bekend als de laatste communistische dictatuur ter wereld. Voor de rest gaat het in het lijstje om islamitische landen, of landen waar de moorden het werk zijn van radicaal-islamitische gewapenden bendes: Syrië, Irak, Afghanistan, Saoedi-Arabië, Iran, Somalië, Malediven, Pakistan, en Jemen.

De islam, een wervende godsdienst? Bepaalde strekkingen nemen dit wel héél letterlijk…

Vier maal zoveel valse eurobiljetten in beslag genomen

Uit het antwoord van de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Joëlle Milquet (cdH), op mijn schriftelijke vraag blijkt dat het aantal in beslaggenomen valse, nagemaakte eurobiljetten de jongste jaren exponentieel aan het groeien is. In 2008 bijvoorbeeld werden slechts 336 valse eurobiljetten in België in beslag genomen, in 2012 was dat aantal gestegen tot 4.568, een vertienvoudiging dus op amper 5 jaar.

De minister gaf ook cijfers vrij van het eerste semester van 2013. Tijdens de eerste zes maanden werd een verviervoudiging vastgesteld van het aantal in beslaggenomen valse eurobiljetten: bijna 17.000. De federale politie beschikt spijtig genoeg niet over gecentraliseerde gegevens betreffende de exacte herkomst van de nagemaakte biljetten, maar de Minister kon wel meedelen dat volgens haar informatie 80 à 85% van de valse biljetten uit het buitenland komt. Hoofdzakelijk kan de productie hiervan worden toegeschreven aan criminele organisaties die in Frankrijk, Italië (ongeveer 70%), Bulgarije, Colombia en Peru zijn gevestigd. “Wat de twee laatste landen betreft, is de productie van vals geld waarschijnlijk nauw verbonden met drugstrafiek”.  

Euro doet ons de das om

Uit de actuele berichten van de webstek van het Vlaams Belang: “België zal verder wegzakken in de economische ranglijst. Dat voorspelt het Britse onderzoeksinstituut Centre for Economics and Business Research (CEBR). Waar we vandaag de 24ste plaats bezetten zal België tegen 2028 niet meer te bespeuren zijn in de top 30 van best presterende landen. Naast ons ongunstig fiscaal regime is het opvallend dat de verplichting om zwakke eurolanden te redden wordt aangehaald als een van de voornaamste oorzaken van de sterke terugval. Eerder maakte het Vlaams Belang reeds een analyse van de Europese transfers waaruit bleek dat Vlaanderen de grootste nettobetaler is van de hele EU.

Duitse mark

Het CEBR voorspelt ook dat de Britse economie de Duitse tegen 2030 van zijn Europese troon zal stoten. Volgens het CEBR wordt eeuwige numero uno Duitsland meegesleurd in de reddingsoperaties van de euro en zou enkel een terugkeer naar de Duitse mark dit kunnen voorkomen. ''Een Duitse economie op basis van de mark zou vele jaren, wellicht nooit, worden ingehaald door het Verenigd Koninkrijk,” aldus het rapport.

Maar ook Nederland blijkt beter af te zijn zonder de heilige euro. Zo stelt het rapport dat “de groei van Nederland wordt beknot door de zwakke prestaties in andere eurolanden.” Lees: Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje.

Opdeling muntunie

Het Vlaams Belang voelt zich gesterkt door dit rapport aangezien wij steeds van oordeel zijn geweest dat de muntunie een stap te ver was die op termijn een molensteen om onze gezamenlijke welvaart en ons welzijn zou betekenen. De euro moet daarom in zijn huidige vorm ophouden te bestaan en vervangen worden door een opdeling in verschillende muntunies die beter aansluiten bij de interne Europese verschillen in economische organisatie, productiviteit en bedrijvigheid. Enkel zo kunnen we ons welvaartsmodel op peil houden”.

Naar nieuwe coalities in het Midden-Oosten?

Als (bepaalde) commentatoren en onderzoekers het juist voorhebben, lijken in het Midden-Oosten nieuwe coalities in de maak, en vooral een zogenaamde ‘Veiligheidsas’ zou er wel eens voor seismische golven kunnen zorgen, na de schokken van de voorbije maanden en jaren (de vernietiging van de Syrische wapens onder controle van Rusland, de toenadering tussen de VS en Iran, de verminderde geostrategische en geopolitieke invloed van Saoedi-Arabië en Israël, en de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Afghanistan).

Een nieuwe coalitie, een nieuwe richting, men zou bijna kunnen schrijven: een nieuwe lente! Waarom en ‘Veiligheidsas’? De grote hoeveelheden extremistische en salafistische jihadstrijders in Afghanistan en Irak, maar nu ook in Syrië en andere landen, hebben in elk geval als effect dat een aantal staten, van wie men het niet onmiddellijk zou verwachten, de handen in elkaar slaat om iets aan ‘het probleem’ te doen. Opmerkelijk is de stap wel, omdat het lijkt dat voor de eerste keer sinds decennia de oplossing, de organisatie en de structuur van de aanpak van ‘het probleem’ van binnen de regio zelf zal komen.

Twee vaststellingen tonen aan dat de politieke realiteit een aantal staten tot inzichten brengt. Stilaan komt men er in het Midden-Oosten ten eerste tot het besef dat niemand anders de regio zal komen redden.  Ten tweede heeft men kunnen vaststellen dat grote groepen gewapende salafisten zich van geen grenzen wat aantrekken en gewoon overal – van Azië tot in Afrika – desintegrerend op de bestaande staatsstructuren inwerken.

Vier landen willen het militantisme te vuur en te wapen bestrijden, en willen hun staatsgrenzen zo veilig mogelijk houden – de ‘Veiligheidsas’ zou, aldus de waarnemers, kunnen bestaan uit Libanon, Syrië, Irak en Iran. Inderdaad landen met een totaal andere achtergrond, geschiedenis, samenstelling van de bevolking, staten die tot gisteren elkaars vijand waren.

Verschillende doelstellingen werden intussen geformuleerd: het intact houden van de territoriale integriteit en soevereiniteit, het opzetten van een rigoureuze militaire en veiligheidssamenwerking tegen alle rechtstreekse en onrechtstreekse dreigingen van deze extremisten. En tot slot willen de verschillende leden van de coalitie een gemeenschappelijk politiek wereldbeeld uittekenen dat kan leiden tot samenwerking ook op andere gebieden. Ambitieus? Dat in elk geval.

Nu al lijkt het dat deze coalitie niet anders dan succes kan hebben. De Jordaanse koning Abdoellah heeft vrij sterk bemiddeld in het tot stand komen van de nieuwe eenheid, en ook Egypte zou naar verluidt interesse hebben in de verdere ontplooiing van het project.

Uit de vaststelling dat een nieuwe coalitie in het Midden-Oosten zich aan het vormen is, moet in elk geval ook de conclusie worden getrokken dat de strategie van de VS – eerst Assad doen vallen, en dan pas Al Qaida aanpakken – op een mislukking is uitgedraaid: Assad is niet gevallen, Iran is niet geplooid, Hezbollah blijft zijn ding doen, en Rusland en China stappen ook niet opzij. Syrië zou wel eens het omslagmoment kunnen zijn, omdat een lokaal conflict er uitgroeide tot een regionaal conflict met sterke geopolitieke consequenties. Een conflict ook dat allerlei gewapende groepen Salafistische militanten een unieke opportuniteit bood om met zware wapens in een conflict in te grijpen. De zeer doorlaatbare grenzen in Syrië zorgden voor de rest.

De verliezers van het conflict zouden wel eens de Saoedi’s kunnen zijn. Voor hen ging het erom (aldus toch CIA-directeur Michael Hayden) een Soennitische machtsovername in Syrië te bewerkstelligen, en dit plan dreigt in de vernieling te worden gereden. Voor de Saoedische emirs ging het erom de sharia-rechtspraak te kunnen invoeren, en dat zal dus even moeten wachten. En mocht deze nieuwe ‘Veiligheidsas’ succesrijk zijn, en er inderdaad in slagen dat de religieuze extremisten buiten spel worden gezet, dat ziet het er helemaal niet goed uit voor het politieke gewicht van Saoedi-Arabië.

Om het geopolitieke plaatje van het Midden-Oosten begin 2014 volledig te maken: volgens bepaalde weblogs staat de wereld voor een politieke ommekeer die zijn gelijke nog niet heeft gezien. In een nieuw rapport van het Amerikaanse energieagentschap EIA staat te lezen dat Amerika binnen 3 jaar een recordhoeveelheid olie zal produceren van 9,5 miljoen vaten per jaar. De afhankelijkheid van het Midden-Oosten, en met naam van Saoedi-Arabië, die jarenlang het beleid van de VS bepaalde en domineerde, staat op het punt fundamenteel te worden doorbroken. De olie-import naar de VS zou van 40% nu dalen tot 25% in 2016. 

Islam snelst groeiende godsdienst in België

Priesters en voorgangers, bedienaars van de verschillende erkende godsdiensten, worden in dit land door de FOD Justitie. Volksvertegenwoordiger Peter Logghe (Vlaams Belang) wou van de Minister van Justitie, mevrouw Annemie Turtelboom (Open VLD),  weten hoe hoog die verloning ligt, en hoeveel bedienaars van de verschillende in België erkende godsdiensten momenteel worden betoelaagd.

Opmerkelijk in de cijfergegevens is de daling van het aantal bedienaars van de katholieke kerk. In 2007 waren er bijvoorbeeld 2.884, een aantal dat in 2013 daalde naar 2.496. De andere christelijke godsdiensten bleven nagenoeg ongewijzigd: 15 Anglicanen in 2007, 13 in 2013, 117 Protestantse in 2013 tegenover 116 in 2007, 49 orthodoxen in 2013 en 47 in 2007. Ook bij de Israëlitische godsdienst wijzigt weinig: 37 rabbi’s in 2013, 36 in 2007.

Het aantal afgevaardigden van de Centrale Vrijzinnige Raad daarentegen steeg met 22% op 7 jaar tijd. Van 270 in 2007 naar 330 naar 2013. Maar het is vooral bij de – georganiseerde en door de staat erkende en gesubsidieerde – islam dat de stijging het allergrootst is. Het aantal vertwintigvoudigde op 7 jaar tijd: van 2 naar 46 betaalde bedienaars. En ongetwijfeld is de stijging nog groter, want heel wat voorgangers van verschillende radicale moskeeën staan niet in de lijst van de betaalde bedienaars. 

Alléén Denen betalen nog meer belastingen

Di Rupo, en vooral de liberalen binnen zijn regering, maken zich sterk dat ze het sociaaleconomisch beleid op de sporen hebben. Ze verkondigen overal en luid dat dit géén belastingregering is en dat integendeel België er weer helemaal staat.

Spijtig voor hen, maar de cijfers spreken een andere taal. Uit de cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) blijkt immers dat enkel in Denemarken de belastingdruk nog hoger is dan in België. Dit land heeft dus Zweden ingehaald en is in 2012 gestegen naar een gedeelde tweede plaats met Frankrijk. In Frankrijk zwaait de socialist Hollande de plak, en zoals u intussen ook weet is er nooit een Franse president zo gehaat als juist François Hollande.

De stijging in België is trouwens groter dan de gemiddelde stijging in de EU, en ook daarin schittert de regering Di Rupo: de gemiddelde belastingdruk in de OESO-landen bedraagt 34,6% van het bbp, in België is dat 45,3% in 2012. De belastingdruk steeg in Griekenland met 1,6%, in Italië met 1,4% en in België met 1,2%.

Vooral blijven zeggen dat we goed bezigzijn, dames en heren ministers!  

Voor wanneer de heiligverklaring van Nelson Mandela

Hadden sommige Belgische journalisten het aangedurfd, ze hadden voor het televisiescherm zeker tranen laten rollen voor Mandela. Mandela is voor veel journalisten – en soms lijkt het alsof het alléén voor journalisten geldt – een soort heilige. Een icoon van het antifascisme, de held die Afrika van de apartheid heeft bevrijd en die het zwarte continent de democratie heeft leren kennen. Enfin, dat denken ze toch. De werkelijkheid is natuurlijk juist nét iets anders.

Nelson Mandela een halve heilige? Afrikaspecialist Bernard Lugan heeft een duidelijk andere mening. Mandela was een xhosa-aristocraat, is nooit "een onderdrukte zwarte" geweest, maar is opgeleid aan onder andere Fort Hare, de universiteit die voor kinderen van de zwarte elite was bedoeld (en later aan Witwatersrand). Als revolutionair richtte hij Umkonto We Sizwe op, "speerpunt van de natie", de militaire vleugel van het ANC. Hij plande en coördineerde meer dan 200 aanslagen en sabotage-acties. Hij was ook niet de man die de vreedzame machtsovergang op gang trok, maar werd in de machtscenakels getrokken door de Zuid-Afrikaanse president De Klerck. Tot slot laat Mandela geen al te fraai ogend Zuid-Afrika. Het behoort volgens commentatoren tot de 5 landen die het minst performant presteren waar ook ter wereld (met Madagascar, de Comoren, Soedan en Swaziland). Mandela zou vrede hebben gebracht in Zuid-Afrika, maar men telt er dagelijks 43 moorden.

Tussen 1970 en 1994, tijdens de apartheid, tijdens de oorlog dus tegen het blanke regime, werden ongeveer 60 boeren vermoord, sinds 1994, met het aan de macht komen van Mandela, vielen ruim 2000 boeren ten prooi aan het geweld. Onder de meest volkomen onverschilligheid van het Westen.

Het land Zuid-Afrika was voor de machtsovername een van de economisch sterkere landen, zeker in Afrika, maar het kon zelfs wedijveren met Europa. Sinds de overname van Mandela zakte het weg tot een derde wereld-land, sociale miserie, geweld, en een werkloosheidscijfer van ongeveer 40%. Mandela, een heilige? Ik weet het nog niet zo zeker...

Is Turkije geen deel van Europa, het wil wel een groot stuk van Europa, blijkbaar

Op andere plaatsen dan deze heb ik al gewezen op de groot-Turkse dromen van sommige leidende Turkse politici, zoals de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Davotuglu. Maar het gaat verder dan de minister van Buitenlandse Zaken. De Turkse Eerste Minister, Recep Tayyip Erdogan, vindt (in een recent blogbericht eind vorig jaar) dat het Turkse grondgebied ook het Grieks stuk van Thracië moet omsluiten, delen van Macedonië, Bulgarije en Bosnië en Herzegovina.

In de aanloop van de verkiezingen van volgend jaar in Turkije riep hij uit: “Thracië is Thessaloniki, maar het is tezelfdertijd ook Komolini en Xanthi”.

De lezers zullen zich zeker herinneren dat de ganse Balkan ooit door Turkije, door het Ottomaanse Rijk bezet werd. Wie  een min of meer literair beeld wil krijgen van de Turkse bezetting van Griekenland, kan bijvoorbeeld een en ander nalezen in de romans van Nikos Kazantzakis, nobelprijswinnaar en Griek.

Duidelijk is dat Erdogan hier een reeks provocaties verder zet, en zelfs graag bereid is om de mogelijk toetreding van Turkije tot de EU in gevaar te brengen, om de eigen herverkiezing en de macht van zijn AKP te behouden. Dit alles kan natuurlijk niet los worden gezien van het reusachtige corruptieproces dat deze dagen in Turkije loopt en waar topfiguren van dezelfde islamitische partij voor de rechter moeten verschijnen (zonen van ministers, burgemeesters, parlementsleden). Het begint ook in Turkije te spannen…

Gemiddeld twee steekpartijen in België, steeds meer vreemdelingen betrokken

Ik voelde de Minister van Binnenlandse Zaken, Joëlle Milquet (cdH), aan de tand over de evolutie van het aantal steekpartijen in België. Uit de cijfers blijkt in de eerste plaats dat het aantal steekpartijen in België op 5 jaar tijd licht is gedaald. Maar twee steekpartijen per dag blijft een écht zware tol, vind ikzelf.

Verontrustend is in elk geval de evolutie in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Waar de andere gewesten, en vooral het Vlaams Gewest, een daling kennen,  in het Vlaamse Gewest bijvoorbeeld van 378 in 2008 naar 286 in 2012, is er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest integendeel sprake van een forse stijging: van 117 in 2008 naar 149 in 2012 en zelfs 166 in 2011. Het aandeel van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in het aantal steekpartijen steeg van 14% naar 21%.

Ook verontrustend, naar mijn bescheiden mening, zijn de cijfers die verwijzen naar het daderprofiel. In 2008 bijvoorbeeld hadden 513 van de 736 daders van steekpartijen de Belgische nationaliteit – een aandeel van ruim 70% dus – in 2012 is dat aantal gedaald tot 397 op een totaal van 583, ongeveer 68%. De Minister geeft inderdaad ook in de cijfers toe dat in verhouding steeds meer vreemdelingen (zowel van de Europese Unie, als buiten de Europese Unie) betrokken zijn in steekpartijen – in 2012 ruim 32%. 

De kansen van kinderen van laagopgeleiden

Toen ik jong was, en met gretigheid de wereld instapte, en alles wat op papier stond, las, werd ik op een bepaald moment geconfronteerd met de vraag wat bepalend was bij kinderen: de omgevingsfactoren, het milieu, of de erfelijkheid.  In Het Belang van Limburg – Gazet van Antwerpen van 12 december 2013 lees ik dat 33% van de Belgen met laagopgeleide ouders niet slagen om dit opleidingsniveau te overstijgen.

Dat zijn cijfers voor België. Maar dit land doet het niet beter of niet (veel) slechter dan andere Europese landen op dat vlak. Zodat de vraag opnieuw naar boven komt: wat speelt de belangrijkste rol: milieu dan wel erfelijkheid. Voor de voorstanders van het milieu als bepalende factor – de linkse strekking, die de afgelopen decennia aan de winnende kant zaten – is de mens een wit, onbeschreven blad, totaal onbelast, en bepaalt zijn omgeving hoe en waar hij of zij terecht komt. Voor de voorstanders van het erfelijkheidskamp is de mens niet 100% voorbestemd, maar is hij wel genetisch gedetermineerd: de genetica zou een aantal randvoorwaarden bepalen, zodat geen énkele mens een onbeschreven blad is.

Het lijkt er stilaan op dat het politiek correcte denken, dat duidelijk aan de kant van de maakbaarheid van de mens staat, en dus in het kamp van het milieu als bepalende factor, stilaan het debat – dit debat toch zeker – aan het verliezen is. Interessante evoluties, maar we zijn er nog lang niet.

Niet alleen voorstanders van legaliseren van druggebruik

Verschillende instanties, ook en zelfs burgemeesters, experimenteren met ruimtes waar gebruikers van softdrugs op “een veilige manier” hun drugs kunnen gebruiken. Die ruimtes werden gelegaliseerd. Maar er komt – gelukkig maar – ook tegenwind opzetten. Onder andere van de directeur van CAD Limburg.

In steden als Gent, Antwerpen en nu dus ook Luik gaan stemmen op om drugsoverlast aan te pakken door dat gebruik in gecontroleerde ruimtes toe te laten. Enkele CAD-verantwoordelijken (geciteerd in Het Belang van Limburg, 04.12.2013) zijn zeer scherp: “Het idee van legale gebruikersruimtes is er vooral op gericht om gebruikers van straat te halen. Het is een grootstedelijk alternatief om problemen van overlast onder controle te krijgen. Het is dus allerminst een gezondheidsmaatregel want gebruikers worden niet behandeld”.  Een institutionalisering van de marginaliteit dus.   

Kleine bedrijven worden het zwaarst belast

Opvallend in een studie die het economisch weekblad Trens liet uitvoeren: het verschil tussen grote en kleine bedrijven wat betreft de belasting op het bedrijf door de loonlasten. In ondernemingen met meer dan 200 werknemers stegen de loonkosten met 5,2%, in micro-ondernemingen was dat met liefst 11,5%. Kleine ondernemingen hebben in 2012 veel meer te lijden gehad onder de financiële en de economische crisis, zoveel is duidelijk.

Niet alleen de last van de lonen, maar uit een verslag in De Tijd blijkt dat ook de belastingen dubbel zo hoog zijn. De werkgeversbijdragen in kleine bedrijven liggen hoger. Het aandeel daarvan in de totale personeelskosten bedraagt 23,5% tegenover 21,8% in grote ondernemingen.

Vlaanderen is hét land van familiebedrijven, van middelgrote maar verschillende honderdduizenden kleine ondernemingen. Als we dat zo willen houden, zal duidelijk méér moeten worden ingezet in steunmaatregelen voor KMO. De regeringen schieten op dat vlak duidelijk te kort. 

FAVV controleert steeds meer bakkerijen.

Uit cijfers die de Minister van KMO’s, Zelfstandigen en Landbouw, mevrouw Sabine Laruelle (MR), bekendmaakte op mijn schriftelijke vraag blijkt dat het aantal hygiënecontroles door het FAVV in bakkerijen op één jaar tijd met bijna 30% is toegenomen. In de eerste helft van 2013 waren er al 971 controles, in gans 2012 controleerde het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen 1.511 keer. In vergelijking met 2009 werd er zelfs 2,38 keer zoveel geïnspecteerd.

Het aantal waarschuwingen bleef de jongste jaren ongeveer constant: 736 in 2012, het zullen er ongeveer 750 zijn in 2013. Het aantal opgemaakte processen-verbaal wegens inbreuken en zware fouten steeg op één jaar tijd dan wél spectaculair: van 128 in 2012 wellicht naar 188. 2012 was dan ook een bijzonder kalm jaar op dat vlak.

Het Vlaams Gewest is goed voor ongeveer 55% van de controles, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor ongeveer 11% en het Waals Gewest voor 35% van alle controles. De bakkerijen in het Vlaams Gewest tekenen verantwoordelijk voor 47,8% van de pv’s, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor 25,5% en het Waals Gewest voor 26,6%.  Er worden dus in verhouding meer pv’s opgemaakt wegens overtredingen en zware fouten.

Ook het aantal klachten door particulieren of door operatoren ingediend tegen bakkerijen bleef in dezelfde betrokken jaren steeds stijgen, zij het minder snel. In 2009 waren er 166 klachten, in 2013 zullen er wellicht 218 klachten worden geregistreerd – een stijging dus van 31% op 5 jaar tijd.