De officiële leer is dat nieuwkomers zich moeten aanpassen
aan de zeden, gebruiken, wetten en normen van het land waar ze zich vestigen.
De officiële leer, want er is blijkbaar – niet alleen in België, zo blijkt –
een héél grote afstand tussen droom en daad. Tussen het openbaar beleid en de
werkelijkheid.
Zo is er in Noorwegen een controverse ontstaan naar
aanleiding van uitspraken van de Noorse minister van Landbouw, Sylvi Listhaug.
Zij riep publieke instellingen, scholen, gevangenissen, ziekenhuizen op om meer
varkensvlees te voorzien. “Het kan toch niet dat ons goed varkensvlees van de
menukaarten wordt gehaald om de islamitische minderheid in ons land niet te
beledigen”. De directeur-generaal van de
Noorse vereniging van vleesindustrieën, Björn-Ole Juul-Hansen, had in een
interview erop gewezen dat varkensvlees steeds minder wordt geserveerd. Hoewel
cijfergegevens niet officieel waren, bleek toch dat allerlei instellingen
minder varkensvlees aanbieden.
De aanpassing aan allerlei nieuwkomers gaat dus sluipend,
bijna onzichtbaar. Er wordt weinig of niet over gecommuniceerd, om geen
“slapende honden wakker te maken”. In Noorwegen, in Vlaanderen, in België, in
gans West-Europa. Tot het wellicht te laat is, en er geen weg terug is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten