Om uiterst-rechts tegen te houden, komen ze op straat
natuurlijk. Om tegen het – overigens onbestaande – ‘nazistisch monster’ op te
komen, zijn ze met oneindig veel: de dapperen, de moedigen, de onversaagbaren
van het linkse front. De Verdedigers van het Geloof van de Universele
Verklaring van de Rechten van de Mens (mét hoofdletter natuurlijk).
Tenzij de vijand van het universeel recht van vrije
meningsuiting de islam is, natuurlijk. Want die islam, die strijdbare
veroveringsgodsdienst intimideert op haar manier. Geen gezemel, geen gezever
met-duizenden-woorden-die-uiteindelijk-niets-zeggen. Néén. De militante islam
vernietigt gewoon wat haar in de weg steekt.
Het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo, dat naar
aanleiding van de Tunesische verkiezingen met een licht aangepaste versie op de
markt wilde verschijnen, onder de titel ditmaal van Charia Hebdo, heeft
het mogen meemaken. De redactie werd gewoon in brand gestoken. Ook de Belgische
webnetbeheerder van Charlie Hebdo werd met de dood bedreigd.
De vraag wordt dus steeds indringender: in hoeverre is de
islam compatibel met onze Europese cultuur van verdraagzaamheid en pluralisme?
In hoeverre is de islam compatibel met onze democratische waarden? In hoeverre
kan islam leven en zich ontwikkelen in een cultuur van scheiding van kerk en
staat en van (juridische en wettelijke) gelijkheid van man en vrouw?
Het aantal incidenten en de hevigheid van de incidenten de
jongste jaren laten toch niet onmiddellijk het beste verhopen. Niet? Gelukkig
hebben we onze Grote Intellectuelen, die met ronkende verklaringen op druk
bijgewoonde protestbijeenkomsten het Westen opgeroepen hebben tot grote
waakzaamheid. Of heb ik dat laatste alleen maar gedroomd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten