Het blijft voor mij ook “neen” aan de drugs

Toch vreemd hoe bepaalde fenomenen met de regelmaat van de klok hun kopje opsteken. Het willen legaliseren van drugs – soft of hard – is er zo één van. Nu eens was het de burgemeester van Luik, een zekere Demeyere, en onlangs waren het de drie “wijzen uit het Oosten”, toch van West-Vlaanderen gezien. Drie professoren die hun wetenschappelijk licht lieten schijnen over de drugs en die zagen dat het goed was. Of iets in die aard…

In een scherpe brief (bestemd voor Humo) trekt dokter Mireille Vergucht fel van leer tegen de legalisatievoorstellen van de drie geleerde heerschappen. Dokter Mireille Vergucht is naast dermatologe ook woordvoerster Vlaams Platform tegen Drugs en voorzitter Medical Women's Association of Belgium. Volgens haar heeft legaliseren of niet niets te maken met ideologie: “Het gaat om feiten. Het gaat om de schade tgv het actieve bestanddeel (ook zonder pesticiden). Het gaat om de geestelijke gezondheid van onze kinderen en kleinkinderen, om de toekomst van de volgende generatie(s). We zien vandaag al welke de grootschaligheid is van de schade. Een ommekeer in de aanpak van het falend drugsbeleid is inderdaad levensnoodzakelijk, maar dan wel door de correcte boodschap: nog veel meer dan met de sigaret:" Begin er nooit mee, experimenteer er niet mee: het is veel te schadelijk!" Door aanvaarding van het gebruik, geven we immers onze kinderen op”, aldus de Open Brief.

In enkele commentaren werd ook verwezen naar het prostitutiewetsvoorstel in Frankrijk, en mevrouw Vergucht komt erop terug, want “Goedele Liekens is blijkbaar een rabiaat voorstander van het wetsvoorstel en verwees naar landen waar veel permissiever met prostitutie wordt omgegaan. Welnu, het verkrachten van vrouwen ligt in die "permissieve" landen (Thailand, Maleisië  enzoverder) veel hoger dan in landen waar meer repressieve boodschappen gegeven worden ivm prostitutie. Fantastisch die redenering, vindt u niet? Laat ons de situatie, de redenering, extrapoleren naar meer verbod van alcohol en het verbod van illegale drugs (illegaal: omdat ze zo schadelijk zijn , en niet omgekeerd). Alcohol (en snelheid achter het stuur) wordt meer en meer repressief aangepakt de laatste jaren. En terecht”. Nu nog hetzelfde met drugs, hoor je mevrouw Vergucht denken. 

Bolkestein over de islam

Frits Bolkestein is niet de eerste de beste. Vooraanstaand oud-liberaal minister in verschillende regeringen, oud-EU-commissaris, auteur van verschillende controversiële boeken. Een man die geen blad voor de mond neemt, die vrank en vrij zijn gedacht zegt. En wat oud-politicus Bolkestein zegt, hoeft zelfs niet met ons Vlaams Belang-discours overeen te komen, om interessant genoeg te zijn om even onder uw aandacht te brengen:  “Sommige culturen zijn meer ontwikkeld dan andere. De islamitische cultuur is momenteel inferieur aan de westerse. Ik noem twee dingen: de afwezigheid van democratie en de onderdrukking van de vrouw”.

Bolkestein verzet zich tegen de stigmatisering van bevolkingsgroepen: “Ik geef de werkelijkheid weer zoals ik ze analyseer. Ik zie de mensen niet als minderwaardig, maar de cultuur. De mensen doen wat de cultuur hen gebiedt. U gaat me toch niet vertellen dat de positie van de vrouw in de islamitische cultuur dezelfde is als die in West-Europa?”

Waarom hij zijn veto uitspreekt tegen een (even liberaal) kandidaat-voorzitter van het Europese Parlement als Guy Verhofstadt? Eerder noemde hij diens eurofederalisme zeer gevaarlijk, en “niemand wilde het trouwens”. In Knack zegt Bolkestein hierover: “Kijk naar de landen rondom u: die willen geen Europese federatie. Niemand wil wat Verhofstadt zegt. En men moet niets achternalopen wat er toch niet komt”.  

Bretagne in opstand

Uit ’t Pallieterke, het onvolprezen Vlaams weekblad voor mensen met een goed hart en een slecht karakter, dat straks zijn 70^ste jaargang inzet: “Bretagne revolteert. Men beseft er dat het internationaal kapitalisme vernietigend werkt op de intensieve landbouw. Het Franse centralisme irriteert de Bretoenen. Een buitensporige ecotaks treft nu ook de transportsector. Een combinatie van sociaal ongenoegen, te veel fiscaliteit en te weinig identiteit volstond om de vlam in de pan te krijgen. Het verzet uit zich in een met symboliek overladen Bretoense beweging. De manifestatie van enkele tienduizenden Bretoense Rode Mutsen vorige zaterdag is een zoveelste signaal dat Europa maar kan overleven als het centralisme plaats maakt voor subsidiariteit”.

In De Standaard werd al gewezen op de koppeling van linkse en nationalistische motieven bij de ontevreden Bretoenen. Hun regio was een socialistisch bastion. De PS haalde er 56% van de stemmen. Maar bij de manifestaties dragen de betogers een uitgesproken regionalistisch symbool als de Gwenn ha Du. Er gaat een enorme mobiliserende kracht uit van deze Bretoense symbolen.

Protestbewegingen zoals we die steeds vaker in Europa aantreffen. Sociaal en identitair. 

Ook stijging van het aantal achterstallen bij hypothecaire leningen

De kranten van Sudpresse hadden uit de cijfers van het Observatorium Krediet en Schuldenlast berekend dat als de cijfers van de tien eerste maanden zich doorzetten, tegen eind dit jaar ruim 152.000 Waalse schuldenaren minstens één van hun leningen niet hebben kunnen terugbetalen. Vorig jaar waren dat er nog 142.100. Het totale aantal contracten waar wanbetaling dreigt, zou tegen eind dit jaar oplopen tot 207.000. Dat is 4,5 procent meer dan in 2012. De stijging zou zich voordoen bij alle soorten leningen. De wanbetalingen treffen Wallonië en Brussel meer dan Vlaanderen, aldus nog de kranten (verslag in HLN van 2 december 2013).

Uit het antwoord van de Minister van Financiën, Koen Geens (CD&V), op mijn vraag blijkt dat het aantal achterstallen bij hypothecaire kredieten in een periode van 6 jaar met 16% is gestegen. Het mag dan al zijn dat in totaliteit slechts 1,5% er niet in slaagt het hypothecair krediet op tijd terug te betalen, dan nog is er sprake van een stijging. Vooral de stijging in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is opmerkelijk: een stijging van 36% ten opzichte van 2008. De stijging is beperkter in het Waals Gewest, + 15,6%, en nog beperkter in het Vlaams Gewest met +12%. De wanbetalingsgraad bedroeg op 30 september in het Vlaams Gewest 1%, in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 2%, en in het Waals Gewest 2,2%. 

Neen, Vlaanderen is niet racistisch

Heeft Jozef De Witte, Grootinquisiteur van het zogenaamde Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, het licht gezien? In elk geval lijken de cijfers van een brede volksbevraging hem toch wel hebben doen nadenken. Want die cijfers geven aan dat de gemiddelde Vlaming inderdaad héél dicht bij het Vlaams Belang-discours aanleunt.

Jozef De Witte, die vroeger steeds met de beschuldigende vinger in de richting van het Vlaams Blok/Belang wees als de Vlaming zich ongunstig uitliet over een teveel aan migranten, heeft eindelijk het licht gezien: “België kent geen echt migratiebeleid. Sedert 1974 geldt hier een migratiestop, terwijl iedereen weet dat er 72.000 vreemdelingen zijn binnengekomen in 2011. Slechts 8% van de niet-EU-migranten kwamen dat jaar naar ons land specifiek om te werken, terwijl dat in Europa 25,5% was”.

Waarom ze dan wél komen, als het niet is om te werken? Om van ons ruime en goed uitgewerkte sociaal systeem te profiteren? De Witte wil het niet gezegd hebben, maar samen met de Antwerpse magistraten kan men tot geen andere conclusie komen.

De besteding van het Europese Cohesiefonds

Een bericht dat ik eigenlijk zonder verdere commentaar gewoon kan overnemen want het spreekt boekdelen. “Van de 2,05 miljard euro die België uit het Europese Cohesiefonds krijgt, gaat 650 miljoen naar het Vlaams Gewest, 1,1 miljard euro naar het Waals Gewest en 300 miljoen naar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, aldus Waals minister-president Rudy Demotte (PS) vanop een informele raad in Vilnius. Met het Cohesiefonds versterkt de EU het regionaal beleid”, aldus een bericht in De Tijd (27.11.2013).

Ondanks alle steun, ondanks alle financiële en andere transfers van Vlaanderen naar Wallonië, ondanks de verschillende Marshallplans blijft Wallonië en zijn gewest afhankelijk van steun, steeds meer steun. Zijn ze soms ‘incapable’ om hun zaken terug op de sporen te krijgen, in het Waals Gewest? 

Naar een Europees ‘wij’-gevoel?

Liberalen zullen de column van filosofe en auteur Tinneke Beeckman in De Standaard (25.11.2013) niet graag hebben gelezen. Het gaat over het noodzakelijke ‘wij’-gevoel, wil het Europese verhaal – welk Europees verhaal dan ook! – een kans maken. Liberalen gaan uit van het ‘ik’-verhaal en vinden dat elk ‘wij’-verhaal bijna rechtstreeks naar Auschitz leidt, tenzij het over het multiculturele ‘wij’ gaat, maar eigenlijk gaat het dan altijd over de optelling van verschillende ‘ik’-jes.

Beeckman schrijft dat de Europese verkiezingen van 2014 een referendum dreigen te worden over Europa en de Europese Unie. De beleidsmakers hebben het zeer moeilijk om symbolen en strategieën te vinden om het EU-‘wij’-gevoel te stimuleren. “Dat is noodzakelijk: inwoners van een Unie kunnen over hun verschillen pas discussiëren wanneer ze zich burgers weten van eenzelfde politieke gemeenschap. Een ‘wij’-gevoel is niet het einde van het politieke debat, maar wel de voorwaarde voor de democratisch discussie”.

Aan die democratische discussie schort er op het vlak van de EU enorm veel. Zo schrijft mevrouw Beeckman: “Tijdens de noodtoestand toont zich het centrum van de macht. En wie oefende effectief de macht uit tijdens de financiële crisis van 2008? Een nieuwe trojka: het Internationaal Muntfonds, de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank. Het Europees parlement kon alleen machteloos toekijken hoe deze niet-verkozen trojka beslissingen nam”.

Burgers voelen zich niet vertegenwoordigd in de EU. Burgers voelen wel aan dat steeds vaker en over steeds fundamenteler zaken boven hun hoofd wordt beslist. Burgers voelen aan dat zij zelfs niet meer beslissen wie er hun land binnen komt en wie niet. Géén vat op de financiële draagkracht van een land, géén vat meer op de werking van politie, justitie. Géén vat meer op zoveel, maar wel steeds meer Europese regelgeving.  Het creëren van een ‘wij’-gevoel is een eerste stap, maar er zullen er nog heel veel moeten volgen…

Steeds meer invaliditeitsuitkeringen, sterke stijging bij vreemdelingen

Uit het antwoord van de Staatssecretaris voor Personen met een handicap, Philippe Courard (PS), op mijn schriftelijke vraag blijkt dat “rechthebbenden op een invaliditeitsuitkering met een vreemde nationaliteit” in 2011 zo’n 107 miljoen euro hebben ontvangen als uitkering. Ten opzichte van 2007 is dat een stijging van 49%.

Het valt op dat zowel het aantal rechthebbenden als de uitkeringen voor de mensen met een handicap over een periode van 5 jaar sterk gestegen zijn. In 2007 waren er 272.358 uitkeringsgerechtigden in België, in 2011 was dat aantal met 15,5% gestegen tot 314.701.

De jaaruitgaven stegen nog veel sterker: tussen 2007 en 2011 is er sprake van een stijging met ongeveer 25%, van 1,3 miljard naar bijna 1,7 miljard euro. Het aandeel van het Vlaams Gewest blijft vrij stabiel rond 58,4% (terwijl het bevolkingsaandeel van het Vlaams Gewest ongeveer 61% bedraagt.

Maar zoals gezegd zijn het de cijfers van rechthebbenden op een tegemoetkoming aan personen met een vreemde nationaliteit en de uitgaven die hiervoor werden betaald, die bijzonder sterk stijgen. Het aantal mensen met een buitenlandse nationaliteit, die een uitkering als gehandicapte ontvangen, steeg met niet minder dan 36%, nu ontvangen dus bijna 20.000 buitenlanders dergelijke uitkering. Het bedrag van de uitkeringen steeg met 49%, van 72 miljoen euro naar 107 miljoen euro. Een toenemende druk dus op ons sociaal zekerheidssysteem, zoals de Antwerpse magistraten een tijdlang geleden ook voorspelden. 

Steeds meer zelfstandigen blijven na 65 jaar verder werken

Er waren al berichten dat zelfstandigen ook na hun 65^ste jaar blijven doorwerken. Er was sprake van forse stijgingen zelfs. En er werd gezegd dat een en ander te maken zou hebben met de bijzonder lage pensioenen, waarvan zelfstandigen nog steeds genieten.

Een en ander wordt nu door de Minister van Middenstand en KMO’s, mevrouw Sabine Laruelle (MR), in een antwoord op een schriftelijke vraag ook bevestigd. Uit haar antwoord blijkt dat het aantal zelfstandigen dat na de leeftijd van 65 jaar is blijven verder werken, tussen 2008 en 2012 met bijna 24% is gestegen: van 52.659 naar 65.058. De stijging is even groot bij mannen als bij vrouwen.

Opvallend is verder dat de stijging het grootst blijft in het Vlaams Gewest (bijna 24%) en dat er een verdubbeling is van het aantal zelfstandigen dat in het buitenland woont (van 323 naar 674 met naam). Het aandeel van de Vlaamse zelfstandigen dat na 65 jaar actief blijft, bedraagt bijna 66%.

Wat de hoogte van de rustpensioenen voor zelfstandigen betreft, ook daarvan verschaft de Minister een pak cijfergegevens. Alhoewel het rustpensioen op 5 jaar tijd is gestegen, bedraagt het voor een alleenstaande man nog steeds niet hoger dan ongeveer 400 euro per maand. Voor een man in een gezinssituatie bedraagt het maandelijks pensioen 587 euro, voor een vrouw met een gezinssituatie is dat slechts 347 euro. 

535 gevangenen keerden niet uit verlof terug

Uit het antwoord van de minister van Justitie, mevrouw Annemie Turtelboom (Open VLD), op mijn vraag, blijkt dat heel wat gedetineerden van het penitentiair verlof gebruik maken om het hazenpad te kiezen: op 5 jaar tijd kwamen op die manier 535 gevangenen niet terug naar de gevangenis.

Op een totaal van 7.214 gedetineerden die tussen 2008 en 2012 de gevangenis mochten verlaten met penitentiair verlof, komt dit neer op 7,4%. De meeste gevangenen werden opnieuw gevat, maar 26 personen, die sedert 2008 niet uit penitentiair verlof terugkwamen, zijn intussen nog steeds op vrije voeten of bevinden zich in het buitenland. 

Ook voor de Nederlandse liberalen is Verhofstadt een brug te ver

Het Nieuwsblad maakte een paar weken geleden bekend dat de positie van Guy Verhofstadt als fractieleider van de Europese liberalen in het Europees Parlement danig onder vuur ligt. In Nederland dit keer. Het was niet de eerste keer – deze gepatenteerde machtsmens heeft het bijvoorbeeld niet erg begrepen op een verregaande federalisering van België, hij heeft een gloeiende hekel aan Vlaams-nationalisten (aan àllemaal…) – en het zal allicht niet de laatste keer zijn.

Het parlementslid Mark Verheijen stelde met naam dat Verhofstadt een groter gevaar was voor Europa dan Geert Wilders of Marine Le Pen. Hij zei (terecht, wat mij betreft): “Eurofielen maken mensen bang voor overwicht vanuit Brussel en ondergraven daardoor het draagvlak voor Europa”. Dat lijkt ook te kloppen: steeds meer soevereiniteit wordt ons afgenomen. Steeds meer omzettingen van Europese richtlijnen in nationale wetgeving passeren bijvoorbeeld in de Kamer, waar men géén bezwaren mag opperen want “Europa legt het ons nu eenmaal op”…

Men zal zich herinneren dat ook Fritz Bolkestein de heer Verhofstadt, het orakel uit Gent, had gekapitteld. Verhofstadt lijkt zich op zijn EU-dromen door geen enkel beletsels tegenhouden, door geen enkele hindernis, ook niet als ze van democratische aard zouden zijn.

Zoveel geweld tegen één van de hogepriesters van het EU-geloof: dat kan niet ongemoeid worden gelaten. EU-commissaris Nellie Kroes, één van die machtige EU-dames die ons besturen, bewees dat ze de “Belgische situatie” toch wel aardig onder de knie heeft. Ze verklaarde: “Federalisme in België betekent iets anders dan wat sommige Nederlanders interpreteren. In België is federalisme immers het feit dat het Vlaamse en het Wallonische landsdeel samenwerken in één koninkrijk”. Is het werkelijk dat, mevrouw de commissaris? Is dat federalisme? 

Kwart van de burgers komt amper rond

De regering en een rits ministers mogen dan al wel beweren dat de economische crisis in de EU-zone stilaan achter de rug is, de burgers, de consumenten, u en ik, wij kijken nog steeds aan tegen de gevolgen van die neergang. Het incassobureau Justitia laat in Het Laatste Nieuws weten dat een kwart van de burgers nog amper rond komt. “Eén op de drie betaalt zelfs de facturen niet of te laat”. Een economisch en financieel gevaarlijke situatie.

23% van de burgers, aldus het bericht van 20 november, zegt geen geld meer over te hebben na de betaling van alle facturen. “Een kwart van de mensen is ongerust dat er een onverwachte rekening in de bus valt”.

De redenen voor de financiële problemen? Jobverlies, en de hoge energie- en brandstofprijzen.

Op Europees vlak loopt het verlies door niet betaalde facturen op tot 350 miljard euro – kunt u zich een voorstelling maken van 350 miljard euro? Voor België gaat het om ongeveer 9,2 miljard euro.

Volgende vaststelling zal allicht niemand meer verwonderen: “In landen als Griekenland (44%), Hongarije (47%), Portugal en Italië (elk 29%) en Frankrijk (35%) zijn er procentueel nog meer mensen die zeggen onvoldoende inkomsten te hebben. Meer naar het noorden daalt dat percentage. Zo is slechts 14% van de Denen arm en 17% van de Noren”. 

Bouwen van muur rond Europa niet zo onzinnig

Progressieven en voorstanders van het heilige axioma “vrijheid van verkeer van goederen, van personen en van kapitalen” doen wel eens smalend over sommige “rechtse”, “nationalistische”, “bekrompen” maatregelen. Zo hebben deze lieden het steevast over de “vesting Europa” die wij met een muur zouden willen beschermd zien. Enfin, dat is toch hetgeen wordt beweerd.

In dit nieuw geloof – het onbeperkte vrije verkeer zal met naam alle problemen oplossen, u weet wel, de zogenaamde onzichtbare hand – in dit nieuwe geloof komen steeds vaker barstjes. De gelovigen lijken te wankelen, en kunnen niet meer om de realiteit heen. Neem nu de gerenommeerde professor economie, Paul Collier, die als pleitbezorger voor massale ontwikkelingshulp aan Afrika, in Knack de stelling verdedigt – en mét verve – dat wij Afrikanen niet helpen door hen illegaal in Europa binnen te laten.

Eerst en vooral helpt hij een mythe uit de wereld: de mensen die op boten naar Lampedusa komen, zijn geen sukkelaars. Ze kunnen met naam de georganiseerde criminele bendes betalen, die gespecialiseerd zijn in deze mensenhandel.

Waarom zovelen blijven komen, wil Knack weten, want aan de overtocht zijn toch heel wat gevaren verbonden? Collier is heel duidelijk: “Als je als vluchteling aan boord van zo’n bootje geraakt, en voet aan wal kunt zetten op het strand van Lampedusa, word je bedolven onder de mensenrechten (…) De boodschap die we uitsturen, is: als Afrikaan heb je geen enkele kans om Europa binnen te geraken, tenzij je erin slaagt voet op een van onze stranden te zetten, dan zal je niets meer overkomen. Ik vind dat waanzin”.

Een muur is nodig, aldus de professor economie: Als we niets doen, “loopt een land als Eritrea compleet leeg”.

Zo hoort u het ook eens van een ander.