OVSE-opdracht in Moskou

U zal uw webstek enkele dagen moeten missen. In opdracht van de OVSE vertrek ik deze morgen naar Moskou en Sint-Petersburg (hoe heerlijk om die oude, Russische namen weer te gebruiken) om er de parlementsverkiezingen als waarnemer mee te maken.

Overzicht van materies waar de huidige Vlaamse meerderheid wordt geneutraliseerd door vergrendeling via Grondwet of bijzondere wetten

Is België nog een democratie? Een politiek systeem dus waar het volk regeert en waar de meerderheid de richting kan aangeven? Voor sommigen is er in België géén democratie meer – ik ben geneigd mij in die groep te plaatsen – voor anderen is er minstens plaats voor veel twijfel. En twijfel is op zijn minst gerechtvaardigd als men merkt welke bevoegdheden allemaal aan het meerderheidsregime onttrokken zijn door de Grondwet en een aantal bijzondere wetten. Dit allemaal in het kader van het zogenaamd pacificatiemodel van Di Rupo:

1.       In de Grondwet

-          De samenvallende verkiezingen

-          Het nieuwe kiesstelsel in de 6 Vlaamse Randgemeenten

-          De regeling voor het gerechtelijk arrondissement Brussel

-          Constitutieve autonomie voor Brussel

-          Het toezicht door het Grondwettelijk Hof op de federale loyauteit

-          De kinderbijslag (onder andere toegekend aan Brussel)

-          De volledige uitoefening van de autonomie van de Gewesten ten aanzien van de provincies, zonder afbreuk te doen aan de huidige specifieke bepalingen van de pacificatiewet en aan die van de functie van de gouverneurs.

2.       In bijzondere wetten:

-          De duur van de legislatuur en de datum van de verkiezing van de deelstaatparlementen

-          De samenvallende verkiezingen

-          De constitutieve autonomie

-          De federale loyauteit

-          De administratieve geschillen in de 6 randgemeenten en in Brussel

-          De regeling met betrekking tot de burgemeesters van de 6 randgemeenten

-          De hoofdstedelijke gemeenschap en haar samenstelling

-          Toebedeling van toerisme aan de gewesten

-          Bevoegdheid van Brussel inzake gemeentelijke sportinfrastructuur

-          Bevoegdheid van Brussel inzake beroepsopleiding

-          Bevoegdheid van de deelstaten inzake het administratie en geldelijk statuut van hun ambtenarenkorps

-          De bijzondere financieringswet

-          Laten bijdragen van de deelstaten in de pensioenlast

-          Herfinanciering van Brussel

-          De splitsing van de kieskring BHV

Toezicht van het Grondwettelijk Hof op de federale loyauteit

Wordt Aalst de verfranste voorstad van Brussel?

Een communautair artikel in De Morgen (15.11.2011): dit is voorwaar nieuws! En als daarenboven blijkt dat ook de inhoud belangrijk is, maak ik daar graag plaats voor.  Naar het schijnt zien scholen in Aalst de jongste jaren een sterke toename van het aantal Franstalige leerlingen.

“Zowat elke schooldirecteur in Aalst signaleert de trend, al zijn er geen exacte cijfers. Het is sinds een jaar of twee bezig”, citeert de krant een schooldirecteur. “Tot voor een paar jaar zag je dat er in Denderleeuw plots meer Franstaligen kwamen. Nu is dat verder opgeschoten tot in Aalst”.

De reden, althans volgens De Morgen: De huurwoningen die betaalbaar zijn, kinderopvang al evenzeer. En Aalst ligt op (korte) pendelafstand van Brussel. Perfect te doen, dus. Al voeg ik daar in persoonlijke naam aan toe: de veiligheidsproblematiek die minder ‘negatief’ is in Aalst, het feit dat er behoorlijk minder allochtonen in Aalst verblijven zal er ook wel iets aan doen, zeker?

Toch stelt de toevloed van Franstaligen de scholen voor een probleem, en opnieuw wordt het op een typisch ‘Vlaamse’ manier opgelost: we passen ons een beetje aan, het zijn toch ‘ook mensen’, nietwaar? Dus: “We voeren een taalbeleid met betrekking tot de Franstaligen. Er zijn extra lessen, er hangen her en der affiches om hun woordenschat te vergroten, maar het grote probleem is dat dit gezinnen, zelfs al verhuizen ze naar Aalst, thuis gewoon uitsluitend Frans blijven spreken”.

België is één grote verfransingsmachine voor de Nederlandstaligen, dat leert ons de geschiedenis en de politieke actualiteit toch elke dag opnieuw? Wat er dan met België moet gebeuren? Taalgrens is staatsgrens, splits die boel gewoon op, en stop met dat idiote taalpamperbeleid. Aanpassen of opkrassen dus. 

Meer controle van slagers en beenhouwers

Uit cijfers die ik loskreeg van minister van Vereenvoudigen en Ondernemen, Vincent Van Quickenborne (Open VLD), blijkt dat in 2011 niet minder dan 5.636 ondernemingen bij de Kruispuntbank van Ondernemingen geregistreerd zijn als kleinhandel in vlees en vleeswaren. De Minister kon niet zeggen hoeveel van die ondernemingen ook halalslagerijen zijn.

Wel blijkt uit de cijfers van de Minister dat er jaarlijks door de economische inspectiediensten steeds meer wordt gecontroleerd. In 2007 waren er nog maar 126 controles, in 2008 zelfs maar 110, in 2010 liep het aantal controles op tot 206, een stijging van ongeveer 64%.

Steeg het aantal controles, dan is de stijging van het aantal processen-verbaal van waarschuwing en die van de pro-justitia’s nog opmerkelijker. In 2007 werden er 22 processen-verbaal van waarschuwing opgemaakt, in 2010 was dat aantal gestegen tot 112, een vervijfvoudiging. Het aantal Pro-Justitia’s steeg van 9 in 2007 tot 72 in 2010, een verachtvoudiging.

De minister moest ook het antwoord schuldig blijven naar de regionale opdeling van het aantal controles, het aantal processen-verbaal en het aantal pro-justitia’s. Hij kon mij ook niet zeggen hoeveel halalslagerijen werden gecontroleerd of niet werden gecontroleerd. Verwacht mag worden dat een onevenredig aantal daarvan in Brussel wordt uitgeschreven. 

Transfers van het zuiden naar het noorden hebben nooit bestaan

Zegt niet het Vlaams Belang, maar zegt – en dat sinds geruime tijd – professor emeritus Juul Hannes. Hij lanceerde zijn eerste bevindingen in 1995 en bracht zijn liberale geestgenoten De Gucht, Dewael en Verhofstadt hiervan op de hoogte. “Ze weten dat de miljarden euro van Vlaanderen naar Wallonië niet van gisteren dateren (…). En ze weten ook dat de Walen nooit, ik herhaal nooit, één frank hebben overgeheveld naar Vlaanderen (…). Ook Louis Michel heeft mijn documentatie gekregen. Noch in de 19^de noch in de 20^ste eeuw stroomde er een Waals begrotingsoverschot naar Vlaanderen”, aldus de professor in een commentaar.

Zo ontdekte de professor dat je de nationale cijfers over de 19^de eeuw van de historicus Pirard provinciaal kunt toewijzen. Een monnikkenwerk met bijzondere resultaten: “Als ik de belastingen van de 4 Vlaamse provincies vergeleek met die van de 4 Waalse provincies, dan klopte het beeld niet dat wij voorgeschoteld krijgen, namelijk dat transfers in de 19^de eeuw van zuid naar noord gingen en dat wat nu gebeurt een compensatie zou zijn voor de solidariteit die Wallonië opbracht in de eerste 80 jaar van België”.

De professor berekende de opbrengsten van de drie directe belastingen (grond- en personenbelasting en het patentrecht): “Als een Vlaams gezin slechts evenveel zou hebben betaald als een Waals, dan had Vlaanderen jaarlijks 2,5 miljoen goudfrank minder moeten afstaan”. De Waalse steenkoolopbrengsten werden bijna of omzeggens bijna niet belast. Het patentrecht (de bedrijfsbelasting) pakte de slager en de schrijnwerker aan, en grote bedrijven waren er toen nog niet. Fabrieken met 300 werknemers betaalde maximaal 402 frank patentrecht. En toen grote Waalse bedrijven ontstonden met 3.000 werknemers, bleven die bedrijven 402 frank belastingen betalen. Een bakkertje in Antwerpen betaalde 80 frank – om u maar de verhoudingen mee te geven.

Economen van de UCL vroegen de gegevens van Hannes op en reageerden nadien nooit meer, noch om zijn bevindingen te bestrijden, noch om ze te nuanceren.

De conclusie van Juul Hannes? Waar komt ten eerste de hoge Belgische staatsschuld vandaan? Een flink deel ontstond doordat de doodsstrijd van steenkool en staal zo lang werd gerekt. “40% van de staatsschuld is zo ontstaan en 75% daarvan vloeide naar Wallonië”, aldus professor Hannes.

En ten tweede? “Vlaamse politici vertrekken steevast van het beginsel dat België niet mag barsten. België zal nog lang niet barsten. Het barst op de dag dat de Franstaligen één eurocent betalen aan de Vlamingen (…) Ik zoek al 40 jaar naar voorbeelden van de solidariteit van het zuiden met het noorden. Ik heb er nooit gevonden”, gebalder dan dit zouden wij het zelf nooit kunnen zeggen.

België duurste land voor kleine elektriciteitsklant

De Belgische consument betaalt in vergelijking met de rest van Europa veel, zéér veel voor zijn elektriciteit, zo blijkt uit het recentste kwartaalrapport van het directoraat-generaal van de Europese Commissie (verslag in Het Laatste Nieuws, 14.11.2011).

In de studie gaat het om klanten met een verbruik tussen 1.000 en 2.500 kWh (gezinnen met 1 à 2 personen dus). Er wordt alleen rekening gehouden met 1) de energieprijs en 2) de distributie- of transportkost.  En men kijkt ook naar de evolutie van de elektriciteitsprijs. Daaruit blijkt bijvoorbeeld dat in de eerste 6 maanden van 2011 de stroomprijs voor gezinnen met iets meer dan 8% gestegen is tegenover  voorgaande semester. België scoort ook op dat vlak slechter van het Europese gemiddelde van 3,5%.

We scoren dus niet alleen slecht op het vlak van pensioenhoogte, op het vlak van fiscaliteit, op het vlak van veiligheid en migratiebeperking, maar ook op het vlak van de elektriciteitsprijs. Waar scoort België eigenlijk wél goed? 

Forse stijging klachten foute facturen bij telefonieoperatoren

Naar aanleiding van een concreet geval waarbij een klant, die in het buiteland verbleef en bij thuiskomst merkte dat zijn telefoniebedrijf een foute factuur van 743.800 euro voor gesprekken en van 429.603 euro voor berichten had opgestuurd, wilde ik van de Minister van Vereenvoudigen en Ondernemen, Vincent Van Quickenborne (Open VLD),  weten of het aantal klachten over foute facturen bij telefonieoperatoren toegenomen is in de loop van de jaren, en in welke mate.

Uit de cijfers van de ombudsdienst die de Minister overmaakte, blijkt in elk geval dat het aantal ingediende klachten inzake facturen tussen 2007 en 2010 met ongeveer 33% gestegen is, van 10.039 klachten in 2007 tot 13.341 in 2010.

Volgens een aantal telefonieoperatoren komt dit soort fouten heel zelden voor omdat er een bijna automatisch toezicht is op het verbruik van iedere klant. Een abnormale stijging zou aanleiding moeten geven – althans volgens het systeem – tot een onmiddellijk contact tussen operator en klant. Maar de Minister geeft toe dat in dit concreet geval het systeem zou kunnen hebben gefaald. 

België: probleemgeval!

Europa zinkt weg in een recessie, aldus De Standaard (08.11.2011) en “België is een van de probleemgevallen. Dat concludeert de zakenbank JP Morgan in een snoeihard rapport.

Waar zit het probleem (maar je bent eerder geneigd jezelf af te vragen waar er géén problemen zitten, natuurlijk)?  De wetenschap vooral dat de eurozone in recessie gaat, lijkt in de Europese hoofdsteden nog niet zijn doorgedrongen.  “De landen in de eurozone zijn overdreven optimistisch over hun groeiverwachtingen”, klinkt het in het rapport van JP Morgan. Ook Frankrijk bevindt zich in de gevarenzone, want de economie zou er het komende jaar met 0,1% inkrimpen.

Waar zit het probleem voor België dan? Volgens de zakenbank “zal de Belgische economie in 2012 krimpen met 0,4%. Daarbij zal het begrotingstekort 3,5% van het bbp bedragen – tenminste als er sterk wordt bespaard. Gebeurt dat niet, dan valt de groei terug met 0,2% en loopt het tekort op tot 4,1% van het bbp. Vandaag wordt nog uitgegaan van een groei van 2,3% voor 2012. Volgens het rapport is dat compleet ondenkbaar”.

België: het surrealisme ten top gedreven. Het zou nog komisch zijn, moest het niet zo zijn dat het grotendeels op de rug van de werkende Vlamingen gebeurd.  De begrotingsvoorstellen van Di Rupo worden niet door een Vlaamse meerderheid gedragen – ook Open VLD en CD&V hebben meer dan ernstige bedenkingen en formuleren sterk voorbehoud bij de stijging van allerhande belastingen – en zullen opnieuw vooral de Vlaamse meerderheid in dit land belasten. Hoelang nog, dames en heren? Hoelang nog?

Beroepsziekte: vooral gevaarlijke virussen in Wallonië blijkbaar

Ik had het in vroegere schriftelijke vragen ook al gemerkt, en ook collega en senator Yves Buysse had het in een schriftelijke vraag aan de regering als antwoord kunnen narekenen: beroepsziektes in België zijn vooral een kwestie van Franstaligen. Er is sprake van kwaadaardige, en vooral zéér hardnekkige virussen.

Uit cijfers van het Fonds voor de Beroepsziekten en gepubliceerd in Het Laatste Nieuws, blijkt dat er in België 55.758 mensen tijdelijk of permanent aan een beroepsziekte lijden en een vergoeding krijgen. In de meeste gevallen gaat het om rugpijnen (20%), inderdaad ‘de gemakkelijk detecteerbare rugpijnen’.

55% van de aanvragen tot beroepsziekten is afkomstig uit Wallonië, 42% uit Vlaanderen en 2,6% uit Brussel.  Maar ja, in dat laatste gewest ligt de werkloosheid al een stuk hoger dan het nationaal gemiddelde zeker? 

“Te investeren in stedelijke vernieuwing wijken onveilig…”

Is het bovenstaande tekstfragment u compleet en totaal onduidelijk? Ons ook, en elke Nederlandssprekende burger wellicht. Nochtans proberen media ons met de regelmaat van een klok wijs te maken dat het de goede kant opgaat met de kennis van het Nederlands en dat steeds meer Franstaligen de stap zetten naar een actieve kennis van onze taal.

Een eigenaardige illustratie van deze Belgische mantra konden wij in de pers lezen. Een persbericht van de burgemeester van onze tweetalige hoofdstad met name – u weet wel, die stad die ook pretendeert alle troeven in handen te hebben om dé Europese hoofdstad te zijn en te blijven – zet een ander wel in een ‘bijzonder’ daglicht. Geniet u even mee van de tekst?

“Sinds 1994, de Stad Brussel is om te investeren in stedelijke vernieuwing wijken onveilig. Met dit wijkcontract ‘Bloemenhof’ als de 14^de ontwerp, de Stad is de Brusselse gemeente met de meeste wijkcontracten op zijn naam staan. In het bijzonder de 25 miljoen aandelen van het programma rond drie belangrijke gebieden van de interventie met elkaar verbonden door een groene netwerk: Fontainas pool, Slachthuis pool en Papenvest pool, met verschillende soorten operaties (huisvesting, openbare ruimte, infrastructuur, en sociaaleconomische activiteiten) voor de openbare ruimte en de buurt te verbeteren, te verhogen en te diversifiëren het aanbod van recreatieve activiteiten en nieuwe opleidingen en het maken van de werkgelegenheid voor de lokale jeugd. De persconferentie is om details van het programma van acties te bedoelen en kunt u alle transacties in de wijkcontract te ontdekken”.

De man die de tekst zou hebben opgesteld, wordt in verschillende kranten als “tweetalig” opgevoerd.  Maar – u zal het ongetwijfeld ook gelezen hebben – “het zal niet meer gebeuren”. 

Werkloosheid in Belgisch perspectief: Vlaamse en Waalse cijfers

Terwijl het aantal werklozen in Vlaanderen in oktober 2011 opnieuw onder de 200.000 gedaald is, een werkloosheidsgraad van 6,5 procent, blijft Franstalig België kampen met werkloosheidscijfers die aan doen als cijfers die van een ander continent afkomstig zijn.

Vlaanderen telde eind oktober 191.568 niet-werkende werkzoekenden, 5,9 procent minder dan in oktober vorig jaar. In september van dit jaar waren dat er nog 200.140. Vooral de daling bij de 50-plussers in Vlaanderen valt op.

De 50-plussers maken wel nog altijd meer dan een kwart uit van het totale aantal werkzoekenden in Vlaanderen. De daling bij de allochtone werkzoekenden en die bij de zeer langdurig werklozen (langer dan twee jaar) zijn daarentegen zeer bescheiden.

Waar blijven de protesten van onze grote intellectuelen? Waar blijven de protestbijeenkomsten?

Om uiterst-rechts tegen te houden, komen ze op straat natuurlijk. Om tegen het – overigens onbestaande – ‘nazistisch monster’ op te komen, zijn ze met oneindig veel: de dapperen, de moedigen, de onversaagbaren van het linkse front. De Verdedigers van het Geloof van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (mét hoofdletter natuurlijk).

Tenzij de vijand van het universeel recht van vrije meningsuiting de islam is, natuurlijk. Want die islam, die strijdbare veroveringsgodsdienst intimideert op haar manier. Geen gezemel, geen gezever met-duizenden-woorden-die-uiteindelijk-niets-zeggen. Néén. De militante islam vernietigt gewoon wat haar in de weg steekt.

Het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo, dat naar aanleiding van de Tunesische verkiezingen met een licht aangepaste versie op de markt wilde verschijnen, onder de titel ditmaal van Charia Hebdo, heeft het mogen meemaken. De redactie werd gewoon in brand gestoken. Ook de Belgische webnetbeheerder van Charlie Hebdo werd met de dood bedreigd.

De vraag wordt dus steeds indringender: in hoeverre is de islam compatibel met onze Europese cultuur van verdraagzaamheid en pluralisme? In hoeverre is de islam compatibel met onze democratische waarden? In hoeverre kan islam leven en zich ontwikkelen in een cultuur van scheiding van kerk en staat en van (juridische en wettelijke) gelijkheid van man en vrouw?

Het aantal incidenten en de hevigheid van de incidenten de jongste jaren laten toch niet onmiddellijk het beste verhopen. Niet? Gelukkig hebben we onze Grote Intellectuelen, die met ronkende verklaringen op druk bijgewoonde protestbijeenkomsten het Westen opgeroepen hebben tot grote waakzaamheid. Of heb ik dat laatste alleen maar gedroomd? 

Aantal elektrische wagens blijft zéér beperkt

In België spreekt men veel over ‘hernieuwbare energie’ en het feit dat dat de toekomst is voor het energiebeleid. Alleen gebeurt er bijzonder weinig om die energie ook daadwerkelijk te promoten – en als het wordt gepromoot, gebeurt dat dan vaak op de verkeerde manier, zie de groenestroomcertificaten.

Ik vroeg de Staatssecretaris voor Mobiliteit, Etienne Schouppe (CD&V), naar het aantal inschrijvingen van het aantal elektrische voertuigen. In de eerste 7 maanden van 2011 werden er 3 elektrische voertuigen in geschreven op naam van een persoon en 97 op naam van een bedrijf. In 2010 waren dat er 2 en 44.

Op 21 september 2011 waren er 1.663 elektrische voertuigen – inclusief vrachtwagens en bussen – ingeschreven. Het totaal aantal in België ingeschreven voertuigen was op 21 september opgelopen tot 6,85 miljoen voertuigen, meer dan 100.000 meer dan eind 2010.  Dieselwagens maken met 4,29 miljoen de meerderheid uit. 43.939 op gas en benzine, 230 op aardgas, op benzine en elektriciteit, enzovoort.

Nog veel werk aan de winkel. 

Forse groei hypothecaire kredieten en aangroei achterstallen

Op mijn schriftelijke vraag naar de evolutie van het aantal hypothecaire kredieten en de evolutie van de achterstallen van betalingen, antwoordde minister van Financiën, Didier Reynders, met een pak cijfergegevens. Zo blijkt uit de cijfers dat het aantal nieuwe hypothecaire kredieten op 4 jaar tijd, van 2007 tot 2010, met 33% gestegen is: van 263.250 naar 350.398. De stijging is nog meer spectaculair als men ook 2011 meerekent. Ten opzichte van de eerste 8 maanden van 2009 werden er in de eerste 8 maanden van 2011 bijna 34% meer hypothecaire kredieten afgesloten, ten opzichte van de eerste 8 maanden van 2010 bedraagt de stijging 19%.

Uit de cijfers die de minister bezorgde, blijkt tevens dat de stijging van de kredieten nagenoeg volledig te wijten is aan de leningen die aangegaan werden voor de aankoop en/of verbouwing van een bestaande woning: alles samen werden er 207.000 van deze kredieten verleend in 2010, tegenover slechts 158.000 in 2006. De rest zijn financieringen van nieuwbouwwoningen.

Ik wilde verder ook weten of de burgers een groter bedrag lenen dan vroeger. De minister antwoordde dat aangezien de prijzen van residentieel vastgoed sterker stegen dan het gemiddelde bedrag van de kredieten, de geleende som (de verhouding tussen het kredietbedrag en de prijs van de woning) recent een duidelijk neerwaartse trend vertoont. De burgers lenen in verhouding dus minder, terwijl ze in absolute bedragen wel méér geld opnemen.

Tenslotte wou ik weten of het aantal wanbetalingen toeneemt. Uit het antwoord van minister Reynders valt in elk geval af te lezen dat het aantal uitstaande wanbetalingen fors is toegenomen, van 24.364 openstaande wanbetalingen voor hypothecair krediet in 2007 tot 28.185 eind augustus 2011. Het positieve nieuws is wel dat het aantal nieuwe wanbetalingen afneemt: van 9.775 in 2009 tot 8.668 eind augustus 2011.

Libië, tussen moderniteit en identiteit?

De voorzitter van de Nationale Overgangsraad, Moestafa Abdel Jalil, heeft blijkbaar nogal wat commotie losgemaakt, toen hij aankondigde dat de “sharia de basis van de wetgeving” in Libië zal uitmaken. Door zijn Westerse partners hierover op de vingers getikt, haastte hij zich om hieraan toe te voegen: “Wij zijn gematigde moslims”. Maar opnieuw met een zijsprongetje: “De sharia, hierin gesteund door een vers in de koran, laat polygamie toe”.

De sharia dient momenteel als referentie voor de wetgeving in verschillende landen: soennitische landen in de Golf, maar ook bij sjiieten in Iran of in Pakistan. Er zijn veel interpretaties van, en verschillende regels spreken elkaar tegen.

Maar zo komen wij natuurlijk tot de kern van de zaak. De militaire interventie in Libië – waar wij als Vlaams Belang steeds met grote terughoudendheid hebben gewaarschuwd voor mogelijke gevolgen – gebeurde onder het mom van de democratische waarden en het herstel van de rechtstaat in Libië. Maar wat als in naam van dezelfde democratie en dezelfde rechtstaat de Libiërs beslissen om een of andere, al dan niet gematigde vorm van islam in te voeren, gecombineerd met de toepassing van de sharia en het toelaten bijvoorbeeld van polygamie.

Hoe soeverein zal Libië zijn? En zal op dat moment niet opnieuw zeer duidelijk worden dat het Universele Verklaring van de Rechten van de Mens eigenlijk alleen slaan op de Europese humanistische cultuur, en dat ook mensenrechten in zeer belangrijke mate cultureel gedetermineerd zijn?

Hoe soeverein zal Libië zijn als men verneemt dat Qatar met belangrijke financiële stimuli het land infiltreert. Het heeft met bijzonder enthousiasme enorm geïnvesteerd in de anti-Khadaffi-troepen, en het emiraat speelt de islamitische kaart, ook in Libië. Zo verweet de politieke vleugel van de Nationale Overgangsraad onlangs aan Qatar dat het de wapenlevering gewoon verder liet doorgaan, ook als de andere buitenlandse machten hun levering en hun inzet hadden stopgezet.

Tot hier toe zag ik geen enkel argument om onze argwaan tegen deze militaire interventie in Libië te ontkrachten.  

Wordt brandverzekering straks duurder?

Zelfs parlementsleden beschikken niet over een glazen bol, maar er zijn een aantal aanwijzingen dat de brandverzekering in de komende jaren wellicht duurder zal worden. Er is natuurlijk eerst en vooral de wil van de (opeenvolgende) regering (en) om het rampenfonds zoveel mogelijk overbodig te maken en vooral het gebruik ervan drastisch te beperken. Eén van de mogelijkheden daartoe zou er kunnen in bestaan dat men de brandverzekering verplicht maakt én dat men de basisbrandverzekering verplicht uitrust met een aantal bijkomende waarborgen, zodat het Rampenfonds een stille dood kan sterven, of zich kan beperken tussen te komen in een minimaal aantal gevallen. Het Rampenfonds is een ramp op zich – maar dat weet natuurlijk elke burger die in het verleden een beroep moest doen op dit fonds…

Er is meer. Het lijkt er wel op dat de winstcijfers die de brandverzekeraars jaar na jaar voorleggen, toch wel aan enige druk blootgesteld zijn.  In de verzekeringen hanteert men een verhouding S/P om te kijken naar de rendabiliteit van bepaalde producten.  S/P betekent dat men de betaalde schadevergoedingen uitzet tegenover de verdiende premies.  En de verhouding evolueert negatief in de afgelopen jaren. Zo bedroeg de verhouding S/P voor wat betreft particuliere woonsten van 46,55% in 2005 naar 49,17% in 2009, wat betekent dat de winst dus onder druk komt en dat er voor bepaalde brandverzekeraars niets anders zal op zitten dan de premies verhogen. Wat betreft de ondernemingen is de evolutie nog scherper: in 2005 bedroeg de verhouding S/P 53,82%, in 2009 was die verhouding opgelopen tot 67,40%.

De overkoepelende verzekeringsonderneming Assuralia heeft de afgelopen maanden al meegedeeld dat de schadelast van de verzekeraars sterk is opgelopen door de zware stormen in 2007 en 2009, en door de overstromingen in 2010. De premies ging de afgelopen periode al met ongeveer 8% omhoog, en een verdere verhoging is dus niet uit te sluiten, wel integendeel. 

Nooit zoveel faillissementen als in oktober

Het regent slechte economische berichten – het moet stilaan voor iedereen duidelijk zijn dat een periode van schaarste en krapte aangebroken is. Het handelsinformatiekantoor Graydon bijvoorbeeld liet onlangs weten dat het aantal faillissementen in België gestegen is tot 1.123, een cijfer dat nog nooit in een maand oktober bereikt werd.  In vergelijking met vorig jaar een stijging van ongeveer 25%.

Op jaarbasis ziet het er trouwens naar uit dat het aantal faillissementen voor het eerst de magische kaap van 10.000 zou overschrijden.

Regionaal verspreid geven de faillissementscijfers het volgende beeld: over de eerste 10 maanden van dit jaar genomen, daalt in Vlaanderen het aantal faillissementen met 1,54%, in Brussel is er een stijging van 12% en in het Waals Gewest een stijging van 10,55%. 

Eerste verkiezingen…en de moslims zijn al aan de macht. En wat nu?

De onrust over de verkiezingsuitslag in Tunesië is vrij groot, die indruk krijg ik toch als ik de vaderlandse pers hierover lees. En dan mag men in een vrije tribune in De Morgen (27.10.2011) schrijven: “Toen ik onlangs een toppoliticus van Ennahda ontmoette, had hij het een uur lang over vrijheid, gelijkheid en democratie, zonder zelfs maar één keer het woord islam te vermelden”, dan nog kan men mij niet overtuigen van het geruststellende van deze boodschap.

Het is duidelijk dat deze Arabische wens naar meer democratie – alle politiek correcte politici vielen elkaar bijna voortdurend over de voeten dat deze democratiseringswens de ware, de echte en (bijna) de enige achtergrond van de revolte was – zich héél anders vertaalt dan de grote wijzen in het Westen wel hadden gedacht.

Bij de eerste vrije verkiezingen is het al zover. “Verrassend is de bar slechte prestatie van de Progressieve Democratische Partij , die steevast genoemd werd als de grote uitdager voor de (islamitische) Ennahda”.  Inderdaad, beste lezer, links werd weggeveegd, en een islamitische partij werd de grote overwinnaar. Met ongeveer 42% van de stemmen kan je toch wel van een overtuigende overwinning spreken, of niet? De Tijd geeft als commentaar: “(De seculiere elite) vreest dat de winst van de islamitische partij een voorbode is voor een radicalisering en een toenemende invloed van de religie op het dagelijkse leven en in de politieke besluitvorming”.  De winst van Ennahda is in elk geval véél groter dan de ergste pessimisten durfden voorspellen.

Toen fractievoorzitter Gerolf Annemans een aantal maanden geleden waarschuwend uithaalde naar die Belgische partijen die per se de Arabische lente met de Arabieren wilden binnenhalen, werd hij weggelachen en weggehoond. Het lachen is een aantal van die heren ondertussen wel vergaan. En we hebben nog maar een eerste verkiezing achter de rug…

Neen, Douane & Accijnzen kunnen de namaakgoederen niet meer tegenhouden, tenzij…

In de Commissie Financiën onderschreef minister van Financiën, Didier Reynders (MR), mijn stelling dat door een gebrek aan personeel Douane & Accijnzen de belangrijkste havens niet meer kan bewaken. In 2009 onderschepten de diensten nog 2,8 miljoen stuks namaakgoederen, terwijl dat in 2010 terugliep tot 1,7 miljoen stuks.

Uit een televisie-uitzending van Canvas was nochtans gebleken dat België een logistieke draaischijf is voor de namaakgoederen. De schade voor onze eigen Vlaamse economie, voor onze Vlaamse kmo's moet dus enorm zijn, dat geeft ook de minister toe. Maar er is meer: de drugshandel en vooral de logistieke verzending van drugs zijn door het strenger beleid in Nederland, naar België verplaatst. Het is overduidelijk dat alleen een krachtdadige actie van Douane & Accijnzen hier en op andere problemen een antwoord kan op bieden. Minister Reynders (MR) moest toegeven dat de middelen ontoereikend waren. Uit cijfers blijkt immers dat het aantal Voltijdse Eenheden van Douane & Accijnzen op 7 jaar met minstens 15% is gedaald (van 4.166 in 2005 naar 3.523 in 2011). Het aantal werkuren daalde zelfs met ongeveer 16%. Minister Reynders beloofde dat dit een prioritair aandachtspunt voor de komende regering wordt. Eerst zien en dan geloven, zeker? 

Vertrouwen van bedrijfsleiders in België kalft verder af

Uit een bericht uit Het Laatste Nieuws (26.10.2011) blijkt dat “Belgische ondernemers de toekomst steeds somberder inzien. Voor de zevende (7^de) maand op rij zakt hun vertrouwen in de economie, aldus de conjunctuurbarometer van de Nationale Bank”.  Qua percentpunten kan het resultaat trouwens tellen: van – 9,4 naar – 10,4 punten, op één maand tijd dus.

Dit is het laagste peil in twee jaar. Opmerkelijk is ook dat het vooral om bedrijfsleiders gaat die in de dienstverlening actief zijn. Voor het eerst sinds 2009, aldus de krant verder, hebben de zwartkijkers in die sector de bovenhand op de optimisten. De bouwnijverheid en de handel doet het eveneens slecht op het vlak van de ‘optimisme-barometer’.

België is niet onmiddellijk een land om fris en vrolijk van te worden. Als men merkt hoe de afgelopen jaren de werkende mensen, de gewone middenklasse, de twee-werkers, door het systeem als systematisch werden leeggezogen… Als men merkt wat er van de sociale bijdragen – die men tussen haakjes een gans leven betaald heeft – overblijft als men langs de kassa van de pensioenen moet (of mag) passeren…Als men merkt welke bijkomende belastingen en afschaf van belastingverminderingen op ons af komen…Ja, kan iemand mij misschien duidelijk maken waar we het optimisme dan wel moeten zoeken? 

Vlaams Belang pleit voor langetermijnbeleid op vlak van energie, zonder taboes

Uit de persmededeling die gisteren aan de pers werd overgemaakt in het kader van het 'energie-akkoord' van de 'mogelijke regering Di Rupo': 


Het Vlaams Belang is niet te spreken over de beslissing om de uitstap uit kernenergie te handhaven. Ook al is er nog onduidelijkheid over de timing, toch lijkt de principiële beslissing tot uitstap nu definitief genomen. Deze beslissing is ondoordacht, omdat wij hierdoor veel afhankelijker zullen worden van onzekere fossiele brandstoffen (gepaard met dure C02-rijke productie) én van de invoer van peperdure kernenergie uit Frankrijk.
Deze afhankelijkheid brengt de bevoorradingszekerheid, onze economische welstand en onze werkgelegenheid ten zeerste in het gedrang. In het licht van duurzame, toekomstige investeringen hamert het bedrijfsleven al jarenlang op de noodzaak van een stabiel energieklimaat en van een verzekerde productie.  Door de tegenovergestelde weg in te gaan, jaagt men de grote bedrijven en de potentiële investeerders weg. Blijkbaar wil men bovendien geen rekening houden met de nieuwe behoeften van de toekomst, met name de explosieve groei van de elektrische voertuigen tijdens de komende decennia, en bijgevolg de grote nood aan bijkomende productiecapaciteit.
Het Vlaams Belang blijft voorstander van een goede, gebalanceerde mix van energiebronnen, waarbij kernenergie, vandaag goed voor 55% van onze productie, een dragende factor blijft. Met het Myrrhaproject in Mol voor de kerncentrales van de vierde generatie, beschikken we over een know-how die de wereld ons benijdt. Niet alleen de Europese Unie, maar zelfs een land als Zuid-Korea komt meewerken aan dit project.
In plaats van onze kip met de gouden eieren te slachten,  pleiten wij voor een doordachte lange termijnstrategie zonder taboes, waarbij de bestaande kerncentrales de brug kunnen vormen naar de kernenergie van de volgende generatie.
We zijn voorstander van een zo divers mogelijk elektriciteitspark. Tegen 2025 zal het energieverbruik in ons land met bijna een derde stijgen. Als we deze groei kunnen opvangen door de bouw van gascentrales, warmtekrachtkoppeling en groene stroom zal dit reeds een succes zijn. Het is volkomen onrealistisch te denken dat we naast deze groei ook nog de vervangging van de nucleaire productie kunnen opvangen door bijvoorbeeld groene stroom.


Ondertekenden voor het Vlaams Belang: Joris Van Hauthem, Bart Laeremans en Peter Logghe